شـب تا سحر شب چشمم

شـب تا سحر شب چشمم                  در  اشک مـلـتـهبم گم
گم کرده جـادهى شب را                  بــا  گريـه پاى تـبسم
آواز  پنـجـرهـهـايـم                  سـوز مـلايم صـبر است
تـنـها  مـسـافر  اشکم                  در  رقــص کنـد تـرنم
امـيـدهـاى دروغـيـن                  در کوچه کوچه ى اين شهر
رنگ سکوت گرفـتـنـد                  رنگ ســيـاه تـوهـم
هـان  اى  فـسون مرکب                  خـود چشـم آينه ها باش
آيـينه  هـاى خـياليست                  افـسـانه سـازى مـردم
ابــرى نـمـانده وآبـى                  کردم دوبـاره چو هر شب
در  انـتـظار  حـضورت                  بـا خـاک کعـبه تـيمم
شـايـد صـداى اذانـى                  از  سـوى  کعـبه مى آيد
شـايد  دوبـاره  خـدا با                  انـسـان نـموده تکلـم
آغــاز اســم بـهارى                  در آســمـان وزمـيـنم
گاهـى چو خوشهى پروين                  گاهـى چو سـاقهى گندم
هـمـزاد رســم يـقينى                  وقـتى مـيان شـب وروز
امـيـد  از  تـو نـوشتن                  آرامـش اسـت وتـلاطم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.