وظيفه شيعه در هجران غيبت، دعا براى وصال وظهور است

وظيفه شيعه در هجران غيبت، دعا براى وصال وظهور است

مدتها در اين انديشه بودم که چگونه است که امامان معصوم عليهم السلام در پاسخ اين پرسش که وظيفه شيعه در زمان غيبت چيست؟ فرموده اند: دعا براى ظهور، ودعاهائى را نيز خودشان القاء وتعليم نموده اند که در کتب حديث ودعا آمده است. اکنون با اين توضيحات ديديم که دعا کردن نتيجه روشن تلاطم دل عاشق است، زيرا از آثار اوليه امواج محبت وعشق، انتظار ظهور، ووصال محبوب است که لازمه آن خواستن وخواندن محبوب مى باشد که به معناى آمادگى همه جانبه براى مقدم محبوب است.

دعا، خواندن محبوب در دربار محبوب محبوبهاست، دعا توجه قلبى ومعنوى به ظهور ووصال محبوب است. در اين صورت است که فراق يار سفر کرده نيز تا حدى حلاوت وصال را خواهد داشت. لذا انتظار ودعا براى وصال، جزئى از فرج است که وقتى از امام معصوم عليه السلام مى پرسند: آيا انتظار فرج جزئى از فرج وگشايش شيعه است؟ مى فرمايند چنين است، يعنى انتظار وچشم براهى دور از نظر، در قلمرو وصال وديدار قرار مى گيرد: عن محمد بن الفضيل عن الرضا عليه السلام قال: سئلته عن شيء من الفرج فقال: ا ليس انتظار الفرج من الفرج؟ ان الله عز وجل يقول: (فانتظروا انى معکم من المنتظرين).(1)،(2)

اين کدامين انتظار است که جزو فرج است واين کدامين فراق است که عين وصال مى باشد؟ هر فراق وهر گونه چشم براهى؟ حتما چنين نيست بلکه فراقى است که همراه آن سوز وناله باشد وچهره يار را همواره براى محب تجسم نمايد وهرگز از انديشه او بيرون نرود وهمواره با او قرين وحليف واليف باشد. در چنين حالتى است که تمامى شئون هستى محب چشم شده وبه راه محبوب دوخته مى شود ودر اينجا به هر صورت که امکان پذيرد بالاخره توجه يار را به خود معطوف مى سازد واو را به وصال خود مى رساند که من قرع بابا ولج ولج.(3)

در اينجا نوشته مرحوم همدانى به ذهن خطور مى کند که براى جلب توجهات يار عالميان دو راه پيشنهاد مى کند: طريق اول آن است که هر گاه تو را مطلبى ومهمى روى دهد، يا در صحراى خلوت ويا در مکان خلوتى برو که کسى تو را نبيند وتو هم کسى را نبينى. اگر بتوانى غسل بکن يا وضوى کاملى بساز وسر را برهنه کن، جامه آستين وزانوها را بالا بزن، گناهان خود را ممثل کن وتقصيرات خود را در شرايط بندگى با مولاى خود مجسم نما. قدرى خاک بر سر بريز وصدا را به وا ويلاه، ووا غوثاه، ووا ماماه بلند کن، پس از آن متوجه شو از صميم قلب به آن حضرت وسلام کن به سلامى که اول او اين است سلام على آل يس…. پس از خواندن اين سلام دعائى که بعد از او وارد شده، بعد از آن به تضرع وزارى وناله وسوگوارى بگو اللهم عظم البلاء.(4)

واين چنين است مقتضاى محبت وعشق حقيقى که هر عاشق صادقى داراست. طريق دوم، که در هيچ کتابى نديده واز هيچ استادى نشنيده واين هم از اسرار مکنونه مخزونه است که براى دوستان آن حضرت (ارواحنا فداه) به يادگار مى گذارم وبه امانت مى سپارم، اين است: هر گاه تو را مهمى ومطلبى روى دهد، به توسط ملکين شريفين پيغام به پيغمبر خدا وائمه هدى بخصوص امام عصر صلى الله عليهم اجمعين بده.(5)

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.