چشـمم بـه راه ماند وتو از در نيامدى ايـن  جمعه هم گذشت وتو آخر نيامدى؟ بـاغى  نـمانده اسـت که آخر نيامدى بـستان در انتظار تو بر گل نشسته است يک لـحظه هـم بـه ياد صنوبر نيامدى شـمشادهاى بـاغ، ز داغ تـو سوختند رفـتى  ز صـحن ديـده وديگر نيامدى در آن خزان، خزان غم انگيز فصل عشق امـا  شـبى بـه خـواب کبوتر نيامدى پرواز  ِ با حضور تو خواب وخيال ماست بـا آنکه تـو، هـنوز زخـاور نيامدى؟ مهرت چگونه در دل ما خانه کرده است؟ اى غـايب از نـظر، که به منظر نيامدى بـاور نـمى کنـم که فـراموشمان کنى حـتى  سـراغ  ايـن دل پرپر نـيامدى مـرغ  دل  شکسـته پرم شـد اسير تو جـز در نـسيم گلـشن بـاور نيامدى رفـتم  به کوه ودشت که پيدا کنم تو را

مـصدر  هـر  هشت گردون، مبدأ هر هفت اختر خـالق هـر شـش جهت، نورِ دلِ هر پنج مصدر والـى  هـر چار عـنصر، حـكمران هر سه دفتر پادشــاه هـر دو عـالم، حـجت يـكتاى داور آن  كـه  جـودش شهره نُه آسمان، بل لامكان شد مصطفى سيرت، على فر، فاطمه عصمت، حسن خو هـم  حسين قدرت، على زهد ومحمد علم ومه رو شـاه جـعفر فيض وكاظم علم وهشتم قبله گيسو هـم تـقى تـقوا، نقى بخشايش وهم عسكرى مو مـهدى قـائم كـه در وى جمع اوصافى چنان شد پادشـاه  عـسكرى  طلعت، نقى حشمت، تقى فر بـوالحسن  فـرمان ومـوسى قدرت وتقدير جعفر عـلم بـاقر، زهـد سـجاد وحـسينى تاج افسر مـجتبى حـكم ورضيّه عصمت ودولت چو حيدر مـصطفى اوصـاف مـجلاى خـداوند جهان شد مـصطفى اوصـاف مـجلاى خـداوند جهان شد

شـيعه يـعنى شـوق، يعنى انتظار صـاحب  آيـنه  تـا صـبح بهار شـيعه يـعنى صاحب پا در رکاب تا  که خورشيد افکند رخ از نقاب فاش مى بينم ملائک صف به صف ايـن غـزل خوانند با تبنور ودف عـشقبازان، شور وحال آمد پديد مـيم  وحاى وميم ودال آمد پديد شـب نشينان ديده را روشن کنيد آن  مـه فـرخنده حال آمد پديد آمـد  آن روزى که در نـاباورى سـرزند از غـرب مـهر خاورى راسـتين مـردى رسيد با تيغ کج شـيعيان!  الـصبر مـفتاح الفرج چيـست آن تـيغ سـفيد آفتاب بـى  گمـان لاسيف الا ذوالفقار حـيدر از مـحراب بيرون مى زند شـب  نشينان را شبيخون مى زند آفـتاب،  اى آفـتاب، اى آفتاب از  نگاه بـنـدگانت رخ مـتاب از فـروغت ديـده ادراک چاک از فراغت اشک، مدفون زير خاک آفـتاب  شـيعه! از مـغرب درآ بـار ديگر سـر زن از غـار حرا بـت  پرسـتان ترکتازى مى کنند بـا کلام الله بـازى مـى کنـند تـيغ  بـرکش تـا تماشايت کنند تـا  که نـتوانند حـاشايت کنند پاک کن از دامـن ديـن ننگ را ايـن  عـروسکهاى رنگارنگ را ايـن  سخن  کوتاه کردم والسلام شـيعه  يـعنى تـيغ بيرون از نيام

دلـم  به وسعت صد زخم، داغدار تو شد تـمام سـينه مـن دشـت لاله زار تو شد بـلور  صـبر  مـن از طـاقِ طاقتم افتاد شکسـت مـثل دلِ من که بى قرار تو شد مدينه  چشم  به راه تو، مکّه گوش به زنگ حـرم  بـه زمزمه و، زمزم اشکبار تو شد نـجف بـه شـوق ظهور تو يا على گويان نگاهـدار  ونگهـبان ذوالـفقار تـو شد نگاه  سـامره سـرمست سـرمه ديـدار مُـدام، خـيره بـه سرداب يادگار تو شد قـسم  به  کام عطش ديدگان دشت فرات زمـينِ کرب وبـلا، غـرق انتظار تو شد بـه  نـااميدى سـقّاى کربـلا سـوگند امـيد مـن، دل امـيد، امـيدوار تو شد چنان که بايد وشايد، کسى به ياد تو نيست قـلم  ز مـصرع اين بيت شرمسار تو شد تـو گفـته اى که غـريبم، شنيدم ومُردَم دلـم، شکسـته قـلب جريحه دار تو شد مپوش  اى  ز پدر مـهربان تـر از ما روى بـيا  که مـادرِ ايّـام سـوگوار تـو شد بـه  زنـدگانى  مـا رحـم کن، بيا وببين که روز مـا چو شـب زلفِ تابدار تو شد بـيا وجرعه اى از جام خود به من بچشان که پاى، تـا بـه سرِ (واعظى) خمار تو شد

صبح  بى تو رنگ بعد از ظهر يک آدينه دارد بـى تـو حـتى مـهربانى حالتى از کينه دارد بـى تو مى گويند تعطيل است کار عشقبازى عـشق  امـا کى خـبر از شنبه وآدينه دارد جـغد بـر ويرانه مى خواند به انکار تو، اما خـاک اين ويرانه ها بويى از آن گنجينه دارد خـواستم از رنـجش دورى بگويم يادم آمد عـشق  بـا آزار خـويشاوندى ديرينه دارد روى  آنـم نـيست تا در آرزو دستى برآرم اى خوش آن دستى که رنگ آبرو از پينه دارد در هـواى عـاشقان پر مى کشد با بيقرارى آن  کبـوتر  چاهى زخمى که او در سينه دارد نـاگهان  قـفل  بزرگ تيرگى را مى گشايد آنکه  در  دسـتش کلـيد شهر پر آيينه دارد

صبح  بى تو رنگ بعد از ظهر يک آدينه دارد بـى تـو حـتى مـهربانى حالتى از کينه دارد بـى تو مى گويند تعطيل است کار عشقبازى عـشق  امـا کى خـبر از شنبه وآدينه دارد جـغد بـر ويرانه مى خواند به انکار تو، اما خـاک اين ويرانه ها بويى از آن گنجينه دارد خـواستم از رنـجش دورى بگويم يادم آمد عـشق  بـا آزار خـويشاوندى ديرينه دارد روى  آنـم نـيست تا در آرزو دستى برآرم اى خوش آن دستى که رنگ آبرو از پينه دارد در هـواى عـاشقان پر مى کشد با بيقرارى آن  کبـوتر  چاهى زخمى که او در سينه دارد نـاگهان  قـفل  بزرگ تيرگى را مى گشايد آنکه  در  دسـتش کلـيد شهر پر آيينه دارد

? روز میلاد بیامبر اعظم و اشرف آفرینش :حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم و تولد رییس مذهب، امام جعفرصادق علیه السلام تبریک وتهنیت باد! عاشقان عیدتان مبارک باد!!! ?

خلاصه تمامى فصول ونتيجه آنها محبت که وديعه اى الهى وامانتى فطرى است در دروتن همه موجودات وبالاخص انسان حرکت دهنده چرخهاى حيات است وبه موجب آن انسان وجهان به دنبال محبوب حقيقى در سير وسفرند. انسان با انتخاب خود به سوى ايده آل حقيقى خود حرکت مى کند که گاه به علت موانعى چون شهوت وغضب ودورى از حق، …

در دسترس بودن محبوب از کمالات محبوب نامتناهى، در دسترس بودن اوست. عاشق سوخته مى خواهد که معشوق همواره در دسترس او باشد، استغاثه وناله هاى او را بشنود وحالات او را نظاره گر باشد، او را زير نظر بگيرد وکنترل کند ومعشوق هرگز از نظرش به دور نباشد وهر وقت که عاشق اراده کند به وصال يارش برسد وبرايش …

ناديده گرفتن امام حسن عسکرى لغزشهاى جعفر را هنگامى که خليفه فرمان داد تا امام عليه السلام را از زندان آزاد کنند حضرت بر در زندان ايستاد وفرمود: منتظر برادرم جعفر هستم. زندانبان گفت: خليفه تنها امر به آزادى شما کرده ونه آزادى جعفر! حضرت (سلام الله عليه) فرمودند: نزد خليفه برگرد وبه او بگو ما هر دو از يک …