بایگانی برچسب: حضرت امام کاظم (عليه السلام):

پیامد دشنام گویی حضرت امام کاظم (عليه السلام): مَاتَسَابَ‏اثْنَانِ‏إِلَّا انْحَطَّ الْأَعْلَى إِلَى مَرْتَبَةِ الْأَسْفَل. الدرة الباهرة، ص 35 هيچ گاه دو تن به هم دشنام ندادند جز آن كه بالاتر به مرتبه فروتر سقوط كرد.

شخص بی توجه و بی احساس حضرت امام کاظم (عليه السلام): مَنْ لَمْ يَجِدْ لِلْإِسَاءَةِ مَضَضاً، لَمْ يَكُنْ‏لِلْإِحْسَانِ‏عِنْدَهُ‏مَوْقِعٌ‏. الدرة الباهرة، ص 35 آن كه از بدى رنجى نمى‏يابد، نيكى كردن به او جايى ندارد.

آدم بی ظرفیت حضرت امام کاظم (عليه السلام): مَنْ وَلَّهَهُ الْفَقْرُ أَبْطَرَهُ‏ الْغِنَى‏. الدرة الباهرة، ص 35 آن كه نادارى سراسيمه‏اش كند، توانگرى سرمستش سازد.

آثار مشورت حضرت امام کاظم (عليه السلام): من استشار لم يعدم عند الصّواب مادحا، و عند الخطاء عاذرا. الدرة الباهرة، ص 35 كسى كه مشورت مى‏كند، ستايشگر را به گاه صواب و پذيرشگر عذر را به گاه خطا از دست نمى‏دهد.

مهار آرزو حضرت امام کاظم (عليه السلام): لو ظهرت الآجال افتضحت الآمال. الدرة الباهرة، ص 35 اگر اجل‏ها هويدا مى‏شدند، آرزوها رسوا مى‏گشتند.

انجام کار بدون تخصص حضرت امام کاظم (عليه السلام): من تكلّف ما ليس من علمه ضيّع عمله، و خاب أمله. الدرة الباهرة، ص 35 آن كه چيزى نادانسته را با رنج و زحمت به گردن مى‏گيرد، كارش را تباه و اميدش را نااميد مى‏گرداند.

خلاصه دانش ها حضرت امام کاظم (عليه السلام): وجدت علم النّاس في أربع؛ أوّلهنّ: أن تعرف ربّك، و الثّانية: أن تعرف ما صنع بك، و الثّالثة: أن تعرف ما أراد منك، و الرّابعة: ما يخرجك من دينك‏. الدرة الباهرة، ص 35 دانش مردم را در چهار چيز يافتم: نخست اين كه پروردگارت را بشناسى، دوم اين كه بدانى با تو …

جايگاه علم و حكمت‏ حضرت امام کاظم (عليه السلام): انَّ الزَّرْعَ يَنْبُتُ فى السَّهْلِ وَلا يَنْبُتُ فى الصَّفا فَكذلِكَ الْحِكْمَةُ تَعْمُرُ فى قَلْبِ الْمُتَواضِعِ وَلا تَعْمُرُ فى قَلْبِ الْمُتَكَبِّرِ الْجَبّارِ! تحف العقول، ص 396 زراعت در زمين‏هاى نرم مى‏رويد، نه روى سنگ‏ها! همچنين علم و حكمت تنها در قلب متواضعان جوانه مى‏زند نه در قلب متكبران جبار

«عمل آگاهانه» حضرت امام کاظم (عليه السلام): قَليلُ العَمَلِ مِنَ العالِمِ مَقبولٌ مُضاعَفٌ ،وكَثيرُ العَمَلِ مِن أهلِ الهَوى والجَهلِ مَردود. الكافي ،ج 1، ص17،ح12. عمل اندك از دانشمند پذيرفته و افزون گردد و عمل بسيار از اهل هوى و هوس و نادانى ردّ شود.

« شرم داشتن از خدا » حضرت امام کاظم (عليه السلام): اِستَحيُوا مِنَ اللّه ِ في سَرائِرِكُم كَما تَستَحيُونَ مِنَ النّاسِ في عَلانِيَتِكُم؛ تحف العقول ، ص۳۹۴ از خدا در نهان هاى خويش شرم داريد ، همچنان كه در عيان از مردم ، شرم مى كنيد.