بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ النَّبِيُّ ص أَبَى اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِصَاحِبِ الْخُلُقِ السَّيِّئِ بِالتَّوْبَةِ قِيلَ وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّهُ إِذَا تَابَ مِنْ ذَنْبٍ وَقَعَ فِى ذَنْبٍ أَعْظَمَ مِنْهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :11 رواية :2
اصول كافى جلد 4 صفحه :11 رواية :2
و نيز آنحضرت فرمود: كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداى عزوجل از صاحب خوى بد توبه نخواسته ، عرض شد: اى رسول خدا اين چگونه باشد؟ فرمود: بجهت اينكه هرگاه از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد.
شرح :
مجلسى عليه الرحمة در شرح حديث گويد: كه خوبى بد صاحب خود را از توبه جلوگيرى كند و اگر توبه نيز كند از باقى ماندن بر آن ممانعت كند تا بدانجا كه اگر از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز به روز بزرگتر و شديدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگتر از اولى است ، و خلاصى از آن فقط بمعالجه علمى و عملى آن حاصل گردد.
