عبد الرحمن بن حجاج از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام

جمله اخير اين حديث شريف دو احتمال دارد يكى اينكه تا رفيقش كه مورد ستم واقع شده عمل ناروا نكرده و يا سخن ناروائى نگفته همه گناه بگردن آغاز كننده بدشنام است )) و نسبت گناه باو در اين صورت فرضى است ، احتمال دوم آن است كه تا از حد خود نگذشته همه گناه بگردن اوست ، و حدش همان مقدارى است كه از دشنام شنيده و تا آن حد بر او گناهى نيست زيرا از خود دفاع كرده و انتقام گرفته است ، و خداى تعالى در اينباره فرموده است : ((و همانا بر آنكه پس از ستمى كه باو شده يارى جويد گناهى نيست )) و در جاى ديگر فرمايد: ((پس آنكس كه بشما تجاوز كند (طبرسى فرموده : يعنى ظلم و ستم كند) تجاوز كنيد بر او برابر آنچه بر شما تجاوز كرده )) و غير اينها از آيات و رواياتى كه دلالت برجواز معارضه بمثل دارند، و بعبد نيست احتمال دوم مناسب تر باسياق روايت باشد.