چرا مذهب شيعه را مذهب جعفري مي نامند؟ (1)
ما شيعيان معتقديم كه همه امامان از يك نور هستند و دانش آنها يكسان است. امام پيشين دانشهايي را كه از پدر خويش دريافت كرده بود، به فرزند خويش منتقل ميكرد و در مقام علم و فضيلت، هيچ امامي بر امام ديگر برتري نداشت. هر كدام بنابر موقعيت زمان و مكاني كه داشت، وظايف خود را به انجام رساند، مثلاً در زمان حضرت علي(ع)، دوراني اقتضا ميكرد حضرت خانهنشين شود و در حكومت دخالتي نكند، اما در زماني ديگر با هجوم مردم براي بيعت، به امر حكومت اقدام نمود. سيدالشهدا براي حفظ دين، جان خود و يارانش را نثار كرد. بنابر اين تمام امامان(ع) الگوي زندگي ما انسانها و شيعيان در اوضاع مختلف هستند و مذهب شيعه منتسب به همه آنها است. اما اصطلاح مذهب جعفري، اشاره به روش شيعيان در مسايل فقهي و احكام ديني است، در مقابل مذاهب چهارگانه فقهي اهل سنت (حنفي، مالكي، شافعي و حنبلي)، همان گونه كه به شيعيان در مسايل اعتقادي و نوع حكومت و سياست، مذهب علوي يا علويون گفته ميشود. اما مذهب جعفري به جهت گسترش و كثرت روايات فقهي از امام صادق(ع) ميباشد. اگرچه امامان ديگر نيز در بيان احكام و معارف اسلام (تشيع) نقش داشتهاند، اما تأثير آنها با توجه به موقعيت زماني شان از امام صادق(ع) كمتر بود. در عين حال كه دانش امام جعفر نيز از پدران بزرگوار به ايشان منتقل شده بود. امامان معصوم(ع) در نشر و گسترش دانشهاي ديني كه مورد نياز مردم بود، از هيچ كوشش فرو گذار نميكردند و در هر زماني كه فرصت را آماده ميديدند، به اين امر اقدام ميكردند، اما با موقعيت زماني ويژهاي كه براي امام صادق(ع) فراهم آمد، حضرت بهتر توانست اين وظيفه مهم را به انجام رساند، به همين خاطر مذهب شيعه را مذهب جعفري مينامند. ادامه دارد
http://www.askdin.com/thread710.html