احمد(صلي الله عليه واله وسلم) 2
محمد بر وزن مفعّل و تشديد آن براي مبالغه است که دلالت ميکند بر اين که حضرت از ساير انبيا ستوده تر بوده است. اما به لحاظ روايي، در حديثي نقل شده که وقتي از رسول خدا (صلي الله عليه واله وسلم)سبب نامگذاري او را پرسيدند، حضرت در پاسخ فرمود: «أمّا محمّد فإنّي محمود في الأرض و أمّا أحمد فإنّي محمود في السماء».(3)
از امام باقر (عليه السلام)نقل شده است : به جهت کردار پسنديده پيامبر، خداوند از او در کتابهاي انبياي پيشين به احمد ياد کرده است. به جهت آن که خدا و فرشتگان و تمام انبيا و فرستادگان و همة امتهاي انبيا حضرت را ستايش ميکنند و بر او درود ميفرستند، خداوند او را محمد ناميده است».(6)
سرّ نامگذاري پيامبر (صلي الله عليه واله وسلم)به احمد و محمد از ديد عرفاني امام خميني اين است که اسم محمدي او ناظر به جنبة مُلکي و اسم احمدي او ناظر به جنبة ملکوتي ايشان است.
پينوشتها:
1. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابي طالب، ج 1، ص 195، نشر دار الاضواء، بيروت 1412ق؛ خرم شاهي ، دانش نامه قرآن ، ذيل کلمه “”احمد””
2. صف (61) آيه 6.
3.صدوق، امالی، ص159.
4.محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج 9، ص 294.