بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
#سخن_علماء
#حجت_الاسلام_انصاریان
✍خسارت اول گناه، پوشاندن لباس ذلّت
?وجود مبارك حضرت زينالعابدين مىفرمايد: «گناه»، سه خسارت سنگين به بار مىآورد: «اَلْبَسَتْنِى الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلّتِى».
?صحيفه سجاديه، به تحقيق مؤسسه امام مهدى عجّل الله فرجه الشريف، ص 401.
?در درجه اول، گناه، انسان را در پيشگاه خداوند بسيار خوار، پست، بىمقدار و بىارزش مىكند. اگر اين پستى و بىمقدارى در وجود آدم بماند و با توبه، فرد به عزت و شخصيت انسانىاش بر نگردد، در قيامت، راه نجات بر روى او بسته خواهد بود.
ممكن است پرسيده شود اين سخن چه سندى دارد؟ پاسخ اين است كه بالاترين سند اين سخن، در آیه نهم سوره مبارکه اعراف است كه حق تعالى مىفرمايد:
?«وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ …»
«خف»؛ يعنى سبك، بىارزش و بىمقدار. «… فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ.»
?( اعراف/ 9)
اينها در قيامت مىبينند و مشاهده مىكنند كه با گناه، تمام سرماى وجودشان را تباه كرده و در زندگىشان چيزى كه در ميزان قيامت قابل وزن باشد تا بر آن پاداش داده شود، نمانده است. «وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ.» ?(همان) يعنى خسران اصل وجود، تباهى اصل وجود؛ يعنى اين قدر بىمقدار و بىارزش شدند كه انگار از آنها چيزى نمانده كه آن را به حساب بياورند. اگر اين گناهان ظاهر و آشكار هم باشند، در ميان خانواده، جامعه و آشنايان، آبروىشان رفته و پيش چشم ديگران هم پست و بىمقدار و بىاعتبار مىشوند. اين خسارت، تنها يك خسارتِ گناه است: «اَلْبَسَتْنِى الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلّتِى».
? «صحيفه سجاديه، همان.»
_____________
