استاد سید محمدمهدی میرباقری:
«همه زائرين، در حال فرار از غفلتها و شرکها بهسوی خدا هستند؛ ولی کسانی که با اشتياق به زيارت ميروند، درجات خاصي دارند. ابنقولويه در کتاب “کاملالزيارات” بابی باز کرده است به نام زيارت مشتاقين [با ثوابهای شگفتانگیز].
? زیارت اربعین یکی از جلوههای زیارت مُشتاقین است؛ یعنی کسانی که اربعین به کربلا می روند، قرض، فقر، بیماری و حتی جهنم و بهشت را در نظر ندارند بلکه مقصدشان خود امام حسین(ع) است. کسانی که در اربعین به زیارت کربلا میروند، خواب و غذا برای خودشان در نظر نمیگیرند؛ آنها دنبال امام حسین(ع) هستند؛ در این صحنهها اشتیاق به امام حسین(ع) میجوشد.
هم این زائرین، مشتاق هستند و هم کسانی که از این زائرین پذیرایی میکنند. گاهی یکسال زحمت میکشند که بتوانند یک روز از زائرین امام حسین(ع) پذیرایی کنند. در این پذیرایی همه حول محور امام(ع) جمع شدهاند و همه تعلقات دیگر رنگ میبازد؛ مثل نژاد و رنگ و عرب و عجم بودن. فرد پذیراییکننده، شأن خودش را فراموش میکند. گاهی او رئیس یک قبیله است ولی شئون خودش را کنار میگذارد و پای زائر را میشوید و خدمات میدهد. پس کسانی هم که پذیرایی میکنند دنبال چیزی نیستند و فقط دنبال شوق به امام حسین(ع) هستند. زائر هم در این مکانها احساس غربت نمیکند و آنجا را مثل منزل خودش میداند…». ۹۲/۹/۳۰