جویا شدن حال وخیر رسانی، از عوامل حفظ دوستی وموجب سعادت دنیا و آخرت است

یکی از وظایف در حفظ ارتباط و پیوند دوستی «جویا شدن احوال یکدیگر» است. حتی اگر امکان ملاقات حضوری نبود، تا جایی که می توانید به گونه های مختلف بایدارتباط را حفظ کنید. اما مهمترین نوع حفظ ارتباط، زیارت و ملاقات یکدیگر است؛ پس باید ه بهانه های گوناگون به ملاقات یکدیگر برویم زیرا اسلام به این مسئله خیلی اهمیت می دهد. زیرا ملاقات، موجب حفظ سلامتی جسمی- روحی فرد و جامعه اسلامی می شود. از این رو، نباید گوشه­گیری کرد و اسلام هم آن را نمی پسندد.

میزبان به خدا و اهل بیت نزدیک تر است

 کسی که در برقراری دوستی پیشقدم می شود و فضای مهمانی را آماده می کند و ترسی از خرج کردن ندارد، به خدا و اهل بیت ع نزدیک تر  شده و خیر و برکت مادی و معنوی بیشتری نصیبش می­شود. اما این ها به شرطی است که این پیوندهای انسانی و ارتباطات، ملاقات و مهمانی ها در فضای پاک انجام شود و معصیت و گناهی در آن صورت نگیرد، یعنی دیدارها، صرفاً حال و هوای بهشتی داشته باشد و چاشنی گناه در آن وارد نشود. متاسفانه بعضی ها این اصرار را دارند که وقتی دورهم جمع می شوند یک معصیتی هم داشته باشند.

اثر مثبت دیدارها و ارتباطات

فوائد خوبی که ارتباطات اجتماعی دارد، این است که بسیاری از ضعف ها و اشتباهات را به خود فرد نشان می دهد و زمینه های خوبی برای رفع اشکالات و ضعف های روحی و بهتر شدن اخلاق در انسان ایجاد می­کند. اما هر چه انسان از این تعاملات دورتر باشد، شیطان بیشتر به او آسیب می رساند.

تا وقتی که انسان در این جمع ها قرار نگیرد، متوجه ضعف های خود نمی شود و این تنهایی و بریدن از دیگران  آسیب های روحی و حتی جسمی بدی به انسان وارد می کند. بنابراین، در اسلام تاکید شده به بهانه های مختلف، افراد دور هم جمع شده و ارتباط داشته باشند.

تکلف و سختگیری های بی جا رابطه ها را تهدید می کند

از عواملی ناگواری که جلسات مهمانی را خراب می کند، تکلف و سختگیری است. پس باید از تکلف دوری کرد؛ زیرا هدف فقط باید برقراری مجلسی باشد که خدا و اهل بیت (ع) آن را می پسندند. قطعا آن شخصی که بانی و میزان است از بزرگی روح و تقرب بیشتری برخوردار است.

دلیل اینکه اسلام سفارش به گرفتن مجلس  دارد، حتی به بهانه چای خوردن، چون افراد از احوال هم به بهانه های مختلف باخبر می شوند و فرصت خوبی برای حل مشکلات خود پیدا می کنند.

اینکه اسلام تاکید زیادی بر نماز جمعه دارد، این است که مسلمانان از حال همدیگر مطلع می شوند. حتی امام جمعه باید نمازگزاران را در جریان مسایل دنیای اسلام قرار دهد و این باعث می شود که مسلمانان؛ هوشیار، آسیب ناپذیر، قدرتمند و آماده باشند.

رابطه بیشتر با خدا موجب خروج از تنگ نظری است

از آفات دوستی «منع خیررسانی» است. برخی افراد خیرشان به کسی نمی رسد و بیشتر دریافت کننده هستند تا پرداخت کننده؛ بیشتر جذب می کنند و ورودی دارند تا این که خروجی داشته باشند.

ملاک ثروتندی معنوی به این است که انسان بیشتر بدهد و ببخشد تا بگیرد و دریافت کند. مثلا افراد ثروتمند نه تنها از دیگران «گدایی عاطفه» نمی کنند، بلکه عواطف خود را به دیگران می بخشند.

حضرت علی (ع) می فرماید: «مَنْعُ خَيرِكَ يَدْعُو إِلى صُحْبَةِ غَيرِكَ = نرسیدن خیر تو به دیگران، باعث می شود دوستان و نزدیکات به غیر تو تمایل پیدا کنند».

خیرها به چند دسته تقسیم می شوند: واجب، مستحب، مباح.

میزان عاطفه ای که اعضای یک خانواده باید به هم بدهند؛ مثل پدر نسبت به فرزندان، همسران نسبت به یکدیگر، باید بیش از دیگران باشد؛پس این گونه ابراز عاطفه واجب است؛ زیرا وقتی اعضای خانواده خیری دریافت نکنند، ممکن است افراد به کسانی غیر از اعضای خانواده تمایل پیدا کنند .

منع داشتن در خیرات، یعنی فشار قبر داشتن، یعنی جائی که به خیر نیاز است، انسان درآنجا غایب باشد و به دیگران خیر رسانی نکند. کسی که از دیگران منع خیر می کند، در حقیقت خیر رااز خودش قطع می کند.

والدین نیاز عاطفی فرزندشان را قطع نکنند

تأمین نیازهای عاطفی، معنوی و اقتصادی در خانواده لازم است. اگر اقتصاد اعضای خانواده تأمین نشود، ممکن است به قرض کردن، گدائی کردن و حتی به دزدی کردن بیافتند. بنابراین خیر را از کسی منع نکنیم. بویژه والدین نسبت به فرزندان نبایدکوتاهی داشته باشند؛ چون این کار باعث می شود طرف مقابل به کسی دیگری رجوع کند.

پدر و مادر وظیفه دارند خیر عاطفی را نسبت به فرزندشان داشته باشند؛ حتی به اندازه کافی از نیازهای عاطفی لمسی نیز باید استفاده کنند. بعضی وقتها بچه ها منتظر هستند یک کلمه عاطفی را از پدر و مادرشان بشنوند؛ اما والدین دریغ می کنند.

افرادی که روحیة حسادت دارند، علاوه بر این که خروجی های کمی دارند، هم زندگی دنیایی پرفشاری خواهند داشت، و هم مرگ  و آخرت سختی.

از این رو انسان تا جایی که می تواند، بایدخروجی و خوبی در هر 5 بخش؛ مادی، گیاهی، حیوانی، عقلی و فوق عقلی داشته باشد.

آدمی که از ماده تا فوق عقلش خیر رسانی دارد، خروجی دارد، دادن و بخشیدن دارد، دیگران از او استفاده می کنند و بهره مند می شوند، چنین کسی خیرات و برکات زیادی از الله و آسمان  می گیرد.