مولای من تومي آيي وقمريان صداي شادي سر مي دهند وكوه دوباره استواري را مي آموزد و دشت صبوري را ، و دلهاي عشاق طراوت وسرسبزي را ، دوباره دشتها پراز گل نرگس مي شود