نـشسته ام بـه گذرگاه ناگهانى سرخ | در انـتظار خـطر، زيـر آسمانى سرخ | |
نـشسته ام كـه بچيـنم عبور توفان را | زجـاده هـاى اسـاطيرى زمانى سرخ | |
بـر آن سـرم كه بخوانم نمازى از آتش | اگر كـه شعله بگويد، شبى اذانى سرخ | |
تـمام هـستى من، دفترى غزل – آتش | وسـهم مـن ز تمام جهان، زبانى سرخ | |
خـدا كند دل من در صف خطر باشى | شـبى كه واقعه مى گيرد، امتحانى سرخ | |
در انـتهاى حـماسى تـرين شب تاريخ | ظـهور مـى كند آن مرد آسماني، سرخ | |
به قاف خوف وخطر، تا ظهور آن موعود | خـدا كـند دل من، منتظر بمانى سرخ |