تو خضر عرصة عرفان و عشق و تجریدی تو آشیانة توحید و پیر دانایی همیشه غرق گناهم، تو پاک و معصومی برون کن از دل من، علقه های دنیایی منم که «محسنم» امّا شکسته بال دلم بیا که بر دل بشکستهام مداوایی شاعر: محسن رجبی تهرانی