هر جوانى كه بى ادب باشد |
گر به پيرى رسد عجب باشد. |
باشد به دل شكايت اگر از غمى تو را |
با هيچكس مباد كه اظهار آن كنى |
گر دوست است رنجه نمائيش دل زغم |
ور دشمن است خاطر او شادمان كنى |
وين هم غم دگر كه ز بيهوده گفتنى |
دلشاد دشمنان و غمين دوستان كنى |
ترسم اگر حكايت شبهاى غم كنم |
غمگين شوى از اين غم او اين هم غم دگر(79) |