الا اى خسرو خوبان بيا بنشين كنار من |
كه از هجر گريد دو چشم اشكبار من |
مرا تنهائى و درد غم و اندوه و فرياد است |
بيا اى مونس تنهائى شبهاى تارمن |
تو از احمد جدا گشتى و كردى زار و نالانش |
دمى در كلبه ام بنگر ببين احوال زار من |
چه زيبائى كه دارى تو وفا دارى كه دارى تو |
نديده گلرخى هرگز كسى را چون تو يار من |