بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| دورى دوستان كبابم كرد |
| رنج غربت بسى عذابم كرد |
| غصه هجر يار و درد ديار |
| همدم ياءس و اضطرابم كرد |
| با جفائى چرخ شعبده باز |
| متنفر زخورد و خوابم كرد |
| همدم غم شدم به ناله و آه |
| غم و اندوه هم خرابم كرد |
| دل من در هواى ايران است |
| چشم دل باز سوى ايران است |
| اى عراق نظيف و پاك و تميز |
| باش با دوستان بسى تو عزيز |
| كه روم من زتو همى بيرون |
| دل ازت مى كنم مى روم ايرون |
| تو كه اينقدر بمن جفا كردى |
| واقعا حق خود ادا كردى |
| برو اى كشور عراق خراب |
| كه نباشى دمى تو به زسراب |
| آن هوايت كه بود هميشه خراب |
| وين زمينت كه بود هميشه پرآب |
| احمدى گله ها ز تو دارد |
| روز شب بهر تو همى ناله |
| گه كند دل زتو رود ايران |
| گه بود مثل شب پره حيران (163) |
