💠 احادیثی که در برنامه حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی با موضوع ” سیری در نهج البلاغه امیرالمومنین علی علیهالسلام (آسیب شناسی معاشرت های اجتماعی) ” خوانده شد.
🔸 حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمودند :
« إنَّ العَبدَ لَيَكونُ مَظلوما ، فَما يَزالُ يَدعو حَتّى يَكونُ ظالِما »
🔹 به بنده اى ستم مىشود و او آن قدر نفرين مىكند كه خود، به ستمكار تبديل مىشود.
——————–
🔸 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند :
« إذا خَرَجَتِ اللَّعنَةُ مِن فِي صاحِبِها نَظَرَت ؛ فإنْ وَجَدَت مَسلَكا في الذي وُجِّهَت إلَيهِ ، و إلاّ عادَت إلى الَذي خَرَجَت مِنهُ . »
🔹 هرگاه لعنت از دهان لعنتگر خارج شود، نگاه مىكند، اگر راهى به سوى آن چيزى كه متوجّه آن شده است يافت، به طرفش مىرود و گر نه به طرف كسى كه از دهانش [لعنت] خارج شده است برمىگردد.
——————–
🔸 حضرت امام حسن عسکری (عليه السلام) فرمودند :
« اَلتَّواضُعُ نِعمَةٌ لايُحسَدُ عَلَيها »
🔹 فروتنى ، نعمتى است كه بر آن حسد نبرند.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمودند :
« ما مِن رَجُلٍ تَكَبَّرَ أو تَجَبَّرَ إلا لِذِلَّةٍ وَجَدَها في نفسِهِ . »
🔹 هيچ مردى تكبّر يا گردن فرازى نكرد، مگر به سبب احساس خوارى و حقارتى كه در خود يافت.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمودند :
« إذا كانَ يومَ القِيامَةِ نادى مُنادٍ : أينَ الصَّدودُ لِأولِيائي ؟ فيَقومُ قَومٌ لَيسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ ، فيُقالُ : هؤلاءِ الّذينَ آذَوُا المُؤمِنينَ ونَصَبوا لَهُم وعانَدوهُم وعَنَّفوهُم في دِينِهِم ، ثُمَّ يُؤمَرُ بِهِم إلى جَهَنَّمَ . »
🔹 چون روز قيامت شود، آوازدهنده اى بانگ بر آورد كه : كجايند كسانى كه از دوستان من روى گرداندند (آنها را از حقوقشان محروم ساختند، يا آنان را ريشخند كردند)؟ پس، گروهى كه در چهره شان گوشتى وجود ندارد، برخيزند؛ گفته شود : اينان كسانى هستند كه مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و عناد ورزيدند و به خاطر دينشان ايشان را سخت سرزنش كردند؛ آن گاه فرمان داده شود كه آنها را به دوزخ برند.
——————–
🔸 از امام صادق (ع) نقل است كه فرمود : قال رسول اللّه (ص) : قال اللّه تبارك وتعالى : لياءذن بحرب منى من اذى عبدى المؤمن , ولياءمن من غضبى من اكرم عبدى المؤمن , ولو لم يكن فى خلقى فى الارض بين المشرق والمغرب الا مؤمن واحد مع امام عادل لا ستغنيت بعبادتهماعن جميع ما خلقت فى ارضى , ولقامت سبع ارضين وسبع سماوات بهما, ولجعلت لهما من ايمانهما انسا لا يحتاجان الى انس سواهما.
🔹 پيامبر اكرم (ص) از قول خداوند تبارك وتعالى نقل كرده است كه فرمود: آن كس كه بنده مؤمن مرا آزار مىدهد, بايد اعلام جنگ با من بنمايد. و آن كس كه بنده مؤمن مرا تكريم مىنمايد, بـايد از غضب من در امان باشد, اگر در بين تمام مخلوقاتى كه در زمين بين مشرق و مغرب دارم , تنها يك مؤمن به همراه امام و رهبر عادلى باشند, با بندگى آنان از تمام مخلوقاتى كه در زمين دارم , بى نياز مىگردم كه هفت زمين و هفت آسمان به آن دو برپايند, از ايمانشان انس والفتى در آنان نسبت به هم ايجاد مىكنم كه نياز به الفت ديگران نداشته باشند.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمودند :
« إذا قالَ المؤمنُ لأخيهِ: اُفٍّ ! خَرَجَ مِن وَلايَتِهِ ، و إذا قالَ : أنت عَدُوِّي كَفَرَ أحَدُهُما ، و لا يَقبَلُ اللّه ُ مِن مؤمنٍ عَمَلاً و هو يُضمِرُ علَى المؤمِنِ سُوءا . »
🔹 هرگاه مؤمن به برادرش بگويد : اف بر تو، از ولايت و دوستى او خارج شود و هرگاه بگويد : تو دشمن من هستى، يكى از آن دو كافر شود. و خداوند از مؤمنى كه نسبت به مؤمن نيّت بد در دل داشته باشد، عملى را نپذيرد.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمودند :
« مَنْ حَقَّرَ مُؤْمِناً مِسْكِيناً أَوْ غَيْرَ مِسْكِينٍ لَمْ يَزَلِ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَاقِراً لَهُ مَاقِتاً حَتَّى يَرْجِعَ عَنْ مَحْقَرَتِهِ إِيَّاهُ . »
🔹 هر كه مؤمنى را خوار شمارد چه (آن مؤمن) مستمند باشد. يا غير مستمند، پيوسته خداى عز و جل او را خوار و دشمن دارد تا آنگاه كه از خوار شمردن آن مؤمن برگردد.
——————–
🔸 حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمودند :
« مَنْ رَوى عَلى مُؤْمِن رَوايَة يُريدُ بِها شَيْنَهُ وَ هَدْمَ مُرَوَّتِهِ لَيَسْقُطُ مِنْ اَعْيُنِ النّاسِ، وَ اَخْرَجَهُ اللّه مِنْ وِلايَتِهِ اِلى وِلايَةِ الشَّيْطانِ فَلا يَقْبَلُهُ الشَّيْطانُ »
🔹 كسى كه سخنى درباره فرد با ايمانى نقل كند و هدفش اين باشد كه عيبى بر او نهد، و شخصيتش را در هم بشكند تا از چشم مردم بيفتد، خداوند او را از تحت سرپرستى خودش به تحت سرپرستى شيطان مىفرستد، و شيطان او را نمىپذيرد.
——————–