تاریخچه عزاداری بر #امام_حسین علیه‌السلام تاریخچه عزاداری بر #امام_حسین علیه‌السلام
عزادارى بر امام حسین (علیه السلام) از زمان شهادت او بوده است؛ ولى تا زمان آلبویه این عزادارى مخفى بود. قبل از قرن چهارم، عزادارى براى امام حسین علیه السلام ، علنى نبود و نهانى در خانه ها انجام مىگرفت؛ اما در نیمه دوم قرن چهارم، سوگوارى در روز عاشورا آشکار و در کوچه و بازار انجام مى یافت. عموم مورخان اسلامى – مخصوصاً مورخانى که وقایع را به ترتیب سنواتى نوشته اند؛ از قبیل ابن‌جوزى در کتاب منتظم و ابناثیر در کتاب الکامل و ابن کثیر در کتاب البدایة و النهایه و یافعى در مرآت الجنان و ذهبى و دیگران – در ضمن ذکر وقایع سال ۳۵۲ و سالهاى بعد از آن، کیفیت عزادارى شیعه را در روز عاشورا نوشته اند.
از جمله ابن جوزى گفته است: در سال ۳۵۲ معزّالدوله دیلمى، دستور داد مردم در روز عاشورا جمع شوند و اظهار حزن کنند. در این روز بازارها بسته شد، خرید و فروش موقوف گردید، قصابان گوسفند ذبح نکردند، هریسه پزها، هریسه (حلیم) نپختند، مردم آب ننوشیدند، در بازارها خیمه به پا کردند و به رسم عزادارى بر آنها پلاس آویختند، زنان به سر و روى خود مىزدند و بر حسین علیه السلام ندبه مىکردند.(۱)
به قول همدانى: در این روز، زنان، موى پریشان در حالى که (به رسم عزادارى ) صورتهاى خود را سیاه کردند، در کوچه ها به راه افتادند و براى عزاى امام حسین علیه السلام سیلى به صورت خود مىزدند.(۲) شافعى می گوید: این نخستین روزى بود که براى شهیدان کربلا به طور علنى و چنین گسترده سوگوارى مىشد.(۳) ابن کثیر در ضمن وقایع سال ۳۵۲ گفته است: که اهل تسنن قدرت منع شیعه را از این اعمال نداشتند؛ زیرا شماره شیعیان بسیار و نیروى حکومت نیز با ایشان بود. از سال ۳۵۲ تا اواسط قرن پنجم – که آل بویه از میان رفتند – در بیشتر سالها مراسم عاشورا به ترتیب مزبور، کم و بیش انجام مىگرفت و اگر عاشورا با عید نوروز یا مهرگان مصادف مىگردید، انجام مراسم عید را به تأخیر مىانداختند.(۴) در همین سالها که فاطمیّان تازه مصر را به تصرف آورده و شهر قاهره را بنا نهاده بودند، مراسم عاشورا در مصر انجام مىشد. بنا به نوشته مقریزى: در روز عاشوراى ۳۶۳، جمعى از شیعیان مطابق معمول خود (از این جمله معلوم مىشد که مراسم مزبور در سالهاى قبل نیز معمول بوده است)، به مشهد کلثوم، و نفیسه (از فرزندان امام حسن علیه السلام ) رفتند و در آن دو مکان، شروع به نوحهگرى و گریه بر امام حسین علیه السلام کردند. مراسم عاشورا در زمان فاطمیان هر سال برپا مىشد: بازارها را مىبستند و مردم دسته جمعى در حالى که با هم ابیاتى در مصیبت کربلا مىخواندند و نوحه گرى مىکردند؛ به مسجد جامع قاهره مىرفتند.(۵)
پس از صفویه به دلیل ترویج تشیع، عزادارى شکل عام و علنى‌ترى به خود گرفت.
۱- المنتظم فى تاریخ الملوک و الامم، ج ۷، ص ۱۵.
کانال ادیان، فرق و قومیت‌های مؤسسه مصاف (افق)
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
مرگ شما را در مییابد…
موج سواری ، لذت همگانی…