لب‌تشنه رفتن تا خدا، معنای عباس…

لب‌تشنه رفتن تا خدا، معنای عباس…

از سوی فرات می‌آید. مشک‌به‌دست و با لب‌هایی ترک‌خورده…
آب از چشمان پر از نجابتش شرمنده می‌شود.
آنگاه که دستانش به لب‌های خشکیده نزدیک شد، دو‌ کَفَش پر‌ از آب زلال…
اما تصویر خیمه و رقیه در نگاهش بر عطش غالب گشت…
رسالت او تنها آب بود و سقّا بودن…
این همان فرمان امامش است.
عباس، آنکه فرات هم از او شرمنده است…

🏴 تاسوعای حسینی، روز پای‌مردی و وفاداری تسلیت باد.

▫️ نهم #محرم ؛ حضرت #عباس

☑️ واحد مهدویت مصاف (مهدیاران)
@Mahdiaran

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.