یکی از زیبایی‌های قرآن، تأکید

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از زیبایی‌های قرآن، تأکید بر اهمیت توکل بر خداوند است. قرآن به ما یادآوری می‌کند که پس از انجام بهترین تلاش‌ها، باید با آرامش دل، نتیجه را به خدا بسپاریم. در سوره آل‌عمران، آیه ۱۵۹ آمده است:

“فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَكُّلِینَ.”

ترجمه: “پس هنگامی که تصمیم گرفتی، بر خدا توکل کن که خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.”

این آیه نشان می‌دهد که تصمیم‌گیری و تلاشِ آگاهانه، مقدمه‌ی توکل است. یعنی انسان ابتدا باید فکر کند، برنامه‌ریزی کند و سپس، دلش را قرص کند که خدا بهترین سرنوشت را برای او رقم خواهد زد.
دانه‌ای که در دل خاک آرام گرفته است، نمی‌داند چه سرنوشتی در انتظار اوست. اما پس از باران و نور خورشید، شکفته می‌شود. او همه‌ی ظرفیتش را در مسیر رشد به کار می‌گیرد، ولی اعتماد دارد که زمین، آسمان و بادهای رحمت، او را تنها نمی‌گذارند. پرنده‌ای که هر روز صبح از آشیانه بیرون می‌رود، ذخیره‌ای از غذا ندارد، اما به خدا توکل کرده و با امید، پرواز می‌کند. او تلاشش را می‌کند، اما نگران نیست که آیا دانه‌ای برای خوردن پیدا خواهد کرد یا نه. رودخانه‌ای که از دل کوه جاری می‌شود، مسیرش را خودش تعیین نمی‌کند. تنها جاری می‌شود و به مقصدش می‌رسد، زیرا می‌داند که راه برایش باز خواهد شد.

نتیجه:
برنامه‌ریزی کنیم، تلاش کنیم، اما دل‌نگران نباشیم. بدانیم که نتیجه‌ی کارها فقط در دست ما نیست، بلکه خدا بهترین تدبیر را برای ما رقم می‌زند. به جای اضطراب از آینده، باید مطمئن باشیم که اگر بذر تلاش را بکاریم، باران رحمت خواهد بارید.
پس، آرام باش! تلاش کن و بگذار خدا راه را برایت هموار کند.
@mrranjbar3