110، آسايش بزرگ

110، آسايش بزرگ  
قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

 لَيْسَ الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا بِإِضَاعَةِ الْمَالِ وَ لَا بِتَحْرِيمِ الْحَلَالِ بَلِ الزُّهْدُ فِي‏ الدُّنْيَا أَنْ لَا تَكُونَ بِمَا فِي يَدِكَ أَوْثَقَ مِنْكَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
زهد در دنيا به ضايع کردن مال و حرام کردن حلالها بر خود نيست بلکه اعتماد به انچه در نزد خداوند است بيش از انچه که در دست خود است ، معناي زهد حقيقي است. معاني الأخبار ؛ النص ؛ ص251