365، راضى به گناه ديگران
قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى كُلِ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ [الرِّضَا] الرِّضَى بِه.
كسى كه به كار و رفتار جمعيتى راضى باشد، مثل كسى است كه با آنان در آن كار نزديك و همواره بوده ، و براى مرتكب شونده هر خلافى هم دو گناه است ، يكى گناه مرتكب شدن به خلاف و ديگرى گناه راضى بودن بآن خلاف . نهج البلاغة (للصبحي صالح) ؛ ؛ ص499 .
بفعل قومى ار باشى تو راضى ****چه در آينده باشد يا كه ماضى
تو داخل اندر آن قومى در آنكار ****بكيفرهاى آن هستى گرفتار