1 ـ تكامل جامعه و ارزش ها

1 ـ تكامل جامعه و ارزش ها
تـكـامـل يـا سـقـوط مـلّت هـا بـه ارزشهاى اخلاقى ارتباط تنگاتنگ دارد، زيرا پيمودن راه كـمـال بـدون ارزشـهـاى اخـلاقـى مـمـكـن نيست ، و آينده سازى ، و پيدايش تحولاّت شگرف اجتماعى ، سياسى ، بى آنكه آينده سازان متحوّل گردند، و در يك بازسازى درونى دچار تحولاّت اخلاقى شوند، امكان نخواهد داشت .
راه صـلاح و فـلاح ، را بـدون چـراغ هـمـواره روشـن اخـلاق نـمـى شـود سـپـرى كرد و به مراحل نهائى تكامل دست يافت .
اگـر انـسـانـى يـا مـلّت هـايـى پـيـروز گـرديـدنـد، و بـه اوج قـلّه كـمـال رسـيـدنـد، جـان و جـهـان را دگـرگـون كـردنـد، و استقلال و آزادى خود را رنگ جاودانه زدند.
همه آن پيشرفت ها، پروازها، موفقيّت ها، در سايه ارزشهاى اخلاق بود.
بـا راسـتـگـوئى و ايـثـارگـرى ، بـا وفـادارى و احـتـرام متقابل ، با جهاد و پيكار، با صداقت و سلامت ، توانستند هم نظم اجتماعى را تحقّق بخشند و هم نظم سياسى در جامعه انسان استقرار يابد.
كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السّلام فرمود:
وَاعـلَمـُوا عـِبـَادَ اللّهِ اءَنَّ المـُتَّقـِيـنَ ذَهـَبـُوا بِعَاجِلِ الدُّنيَا وَآجِلِ الاَّْخِرَةِ، فَشَارَكُوا اءَهْلَ الدُّنـْيـَا فـِى دُنْيَاهُمْ، وَلَمْ يُشَارِكُوا اءَهْلَ الدُّنيَا فِى آخِرَتِهِم ؛ سَكَنُوا الدُّنيَا بِاءَفضَلِ مَا سـُكـِنـَت ، وَاءَكـَلُوهـَا بـِاءَفضَلِ مَا اءُكِلَت ، فَحَظُوا مِنَ الدُّنيَا بِمَا حَظِيَ بِهِ المُترَفُونَ، وَاءَخَذُوا مِنهَا مَا اءَخَذَهُ الجَبَابِرَةُ المُتَكَبِّرُونَ.
ثُمَّ انقَلَبُوا عَنهَا بِالزَّادِ المُبَلِّغِ؛ وَالمَتجَرِ الرَّابِحِ. اءَصَابُوا لَذَّةَ زُهدِ الدُّنيَا فِى دُنيَاهُم ، وَتـَيـَقَّنُوا اءَنَّهُم جِيرَانُ اللّهِ غَدا فِى آخِرَتِهِم . لاَ تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ، وَلاَ يَنقُصُ لَهُم نَصِيبٌ مِن لَذَّةٍ.

(آگاه باشيد، اى بندگان خدا، پرهيزكاران از دنياى زودگذر به سلامت گذشتند و آخرت جـاودانـه را گـرفـتـند، با مردم دنيا در دنياشان شريك گشتند، امّا مردم دنيا در آخرت آنها شركت نكردند، پرهيزكاران در بهترين خانه هاى دنيا سكونت كردند، و بهترين خوراكهاى دنـيـا را خـوردنـد، و هـمـان لذّتهايى را چشيدند كه دنياداران چشيده بودند، و از دنيا بهره گرفتند آنگونه كه سركشان و متكبّران دنيا بهرمند بودند.
سـپـس از ايـن جـهـان بـا زاد و تـوشـه فـراوان ، و تـجـارتـى پُر سود، به سوى آخرت شـتـافـتـنـد، لذّت پـارسـايـى در تـرك حـرام دنـيـا را چشيدند، و يقين داشتند در روز قيامت ازهـمسايگان خدايند، جايگاهى كه هرچه درخواست كنند، داده مى شود، و هرگونه لذّتى در اختيارشان قرار دارد.)

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.