بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| بيا جانا كه جانان خواهد آمد | ||
| امير شاه خوبان خواهد آمد | ||
| بر اين دنياى ظلمانى سرانجام | ||
| شهى چون ماه تابان خواهد آمد | ||
| گرفتاران پريشانان بياييد | ||
| كه شاه غمگساران خواهد آمد | ||
| الا اى بى پناهان ناله تا كى | ||
| پناه بى پناهان خواهد آمد | ||
| بگو از ما به جمع مستمندان | ||
| كه شاه فضل و احسان خواهد آمد | ||
| مريضان دردمندان مژده بادا | ||
| طبيب درد و درمان خواهد آمد | ||
| مكش اى دل زهجران آه سوزان | ||
| كه ديگر غم به پايان خواهد آمد | ||
| مكن ناله تو مظلوما ز ظالم | ||
| كه شاه دين و ايمان خواهد آمد | ||
| بسوز اى دشمن مولا كه مولا | ||
| بعز و جاه شايان خواهد آمد | ||
| ملايك در ركاب و التزامش | ||
| بجاهى بس فراوان خواهد آمد | ||
| مگر صاحب ندارد دين و قرآن | ||
| به قرآن عصر قرآن خواهد آمد | ||
| بسر آن پرچم نصر من اللّه | ||
| به كف شمشير بران خواهد آمد | ||
| بشارت بادت اى شيعه كه مهدى | ||
| بقربانش سر و جان خواهد آمد | ||
| مخور غم چون به پايان روزگار انتظار آيد | ||
| رود سرماى دى آندم كه هنگام بهار آيد | ||
| خزان بر تخت يغما چند روزى پيش ننشيند | ||
| صبا با جيش نوروزى و لطف بى شمار آيد | ||
| جهان از نو جوان گردد زانفاس مسيحايش | ||
| اگر آن ماه كنعانى به صرف لاله زار آيد | ||
| به پايان مى رسد تاريكى شبهاى غم افزا | ||
| چو خورشيد جهان آرا برون از كوهسار آيد | ||
| فداى مقدمش سازم هزاران بار جانم را | ||
| اگر دانم ز روى لطف بر سويم نگار آيد | ||
| دو چشمم منتظر بر دو چو يعقوب از غم يوسف | ||
| كه شايد پيك مصرى را بدين درگه گذار آيد | ||
| جهان در انتظار و من در اميدم كه تا روزى | ||
| همايون طلعتم مهدى به امر كردگار آيد. | ||
خدا نگهدارتان ، به اميد روز ظهور
