الامام علي (ع) لِرجُلٍ سَألَهُ أن يَعِظَهُ ـ :
لا تَكُن مِمَّن يَرجو الآخِرَةَ بِغَيرِ العَمَلِ ، و يُرَجِّي التَّوبَةَ بِطُولِ الأمَلِ ، يقولُ في الدُّنيا بقَولِ الزّاهِدينَ ، و يَعمَلُ فيها بعَمَلِ الرّاغِبينَ ، إن اُعطِيَ مِنها لَم يَشبَعْ ، و إن مُنِعَ مِنها لَم يَقنَعْ . ( ميزان الحكمة، ج 13 ، اندرزهاي امام علي (ع) )
امام على (ع) به مردى كه از ايشان اندرزى خواست فرمود : چونان كسى مباش كه بى عمل به آخرت اميد بسته است و به سبب آرزوى دراز، توبه را به تعويق مى اندازد . در دنيا، سخنِ دنياگريزان را مى گويد و كردار دنياخواهان را انجام مى دهد. اگر از دنيا هر چه به او داده شود ، سير نمى گردد و اگر به او داده نشود، قانع نمى شود.