گزيده اي از اخلاق رسول اکرم (ص)-دلسوزي براي اهل ايمان
كساني كه خود را وقف اصلاح جامعه كرده و براي سعادت افراد آن از هيچ كوششي فروگذار نمي كنند و با دلسوزي و عشق و علاقه به انجام وظايف محوله مي پردازند، بدون ترديد جايگاه خود را در جامعه و دل هاي مردم تحكيم مي بخشند و ارتباط نزديكتري با مخاطبان خود پيدا مي كنند، در نتيجه مردم به آنان به ديده احترام نگريسته و به ايشان اعتماد كرده و به آساني گفته ها و خواسته هايشان را مي پذيرند. مردم عاشق كساني هستند كه بدون هياهو به دنبال اصلاح جامعه و رفع گرفتاري هاي آنان باشند . اگر اين دلسوزي و خدمات بي ريا، مخلصانه و فقط براي رضاي خداوند عالم باشد، نتيجه آن مضاعف و توفيق در كار حتمي و قطعي خواهد بود
تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مكن
كه خواجه خود روش بنده پروري داند
اين ويژگي در رهبران الهي و پيشوايان جامعه از اهميت ويژه اي برخوردار است . قرآن مجيد، پيامبر گرامي اسلام را با اين خصلت پسنديده معرفي كرده و مي فرمايد: « لقد جائكم رسول من انفسكم عزيز عليه ما عنتم حريص عليكم بالمؤمنين رئوف رحيم » (توبه/ 128) ؛ همانا فرستاده اي از خود شما به سويتان آمد كه رنج هاي شما بر او سخت است و اصرار بر هدايت و راهنمايي شما دارد و نسبت به مؤمنان دلسوز و مهربان است
خداوند متعال به كساني كه دلسوزي و مهرباني رسول اكرم صلي الله عليه وآله را نوعي ساده لوحي قلمداد مي كردند و اغماض و چشم پوشي هاي آن وجود گرامي را در مورد افراد خطاكار، سطحي نگري انگاشته و سخناني ناروا در مورد پيامبر به زبان مي آوردند چنين مي فرمايد: « و منهم الذين يؤذون النبي و يقولون هو اذن قل اذن خير لكم يؤمن بالله و يؤمن للمؤمنين و رحمة للذين آمنوا منكم والذين يؤذون رسول الله لهم عذاب اليم »( توبه/61) ؛ از آنها كساني هستند كه پيامبر را آزار مي دهند و مي گويند: او گوشي است . ( آدم خوش باوري است!) بگو: خوش باور بودن او به سود شماست، او به خدا ايمان دارد و [تنها] مؤمنان را تصديق مي كند و براي مؤمنان شما رحمت است، اما كساني كه رسول خدا صلي الله عليه وآله را مي آزارند عذاب دردناكي در پيش دارند
دلسوزي حضرت خاتم الانبياء به حدي بود كه گاهي از شدت غصه و ناراحتي در آستانه هلاكت قرار مي گرفت . رسول مكرم اسلام نه تنها از انحراف و كجروي هاي برخي از مسلمانان آزرده خاطر مي شد، بلكه از گمراهي و ناداني نامسلمانان نيز در رنج و عذاب بود. تا اين كه خداوند متعال از دلسوزي رسول خويش چنين ياد مي كند: « فلعلك باخع نفسك علي آثارهم ان لم يؤمنوا بهذا الحديث اسفا»( كهف/6 )؛ گويي مي خواهي به خاطر اعمال [ نارواي] آنان، اگر به اين گفتار ايمان نياوردند، خود را هلاك كني
مجله كوثر، عبدالكريم تبريزي