بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
3- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ي ا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللّ هِ تَوْبَةً نَصُوحاً قَالَ يَتُوبُ الْعَبْدُ مِنَ الذَّنْبِ ثُمَّ لَا يَعُودُ فِيهِ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْفُضَيْلِ سَأَلْتُ عَنْهَا أَبَا الْحَسَنِ ع فَقَالَ يَتُوبُ مِنَ الذَّنْبِ ثُمَّ لَا يَعُودُ فِيهِ وَ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى الْمُفَتَّنُونَ التَّوَّابُونَ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 164 رواية : 3
3- ابوالصباح كنانى گويد: پرسيدم از حضرت صادق عليه السلام از گفتار خداى عزوجل : ((اى آنانكه ايمان آورديد توبه كنيد بسوى خدا توبه نصوح )) (سوره تحريم آيه 8) فرمود: يعنى بنده گناه توبه كند و ديگر بآن باز نگردد.
محمد بن فضيل گويد: من از تفسير اين آيه از حضرت ابوالحسن (موسى بن جعفر عليهما السلام ) پرسيدم ؟ فرمود: از گناه توبه كند و ديگر بآن بازنگردد، و دوست ترين بندگان نزد خداى تعالى آن كسانى هستند كه در فتنه (گناه ) واقع شوند و بسيار توبه كنند.
محمد بن فضيل گويد: من از تفسير اين آيه از حضرت ابوالحسن (موسى بن جعفر عليهما السلام ) پرسيدم ؟ فرمود: از گناه توبه كند و ديگر بآن بازنگردد، و دوست ترين بندگان نزد خداى تعالى آن كسانى هستند كه در فتنه (گناه ) واقع شوند و بسيار توبه كنند.
شرح :
مجلسى (ره ) گويد: گويا مقصود اين است كه خداى تعالى دستور بتوبه نصوح داده ولى اگر دوبار گناهى كرد خداوند او را نيز دوست دارد (و از آنان كه توبه نكنند دوستتر دارد) پس محبوبتر بودن اضافى است تا آنكه گويد: و محتمل است كه مقصود زيادى توبه باشد باينكه توبه كند پس گناه كند و سپس توبه كند و همين طور (كه هر گناهى از او سر زد بى درنگ توبه كند) و او محبوبتر است از آنكه از همه گناهان يك توبه كند و يا گناهانى كند سپس يك توبه كند و دوباره گناهانى كند و يك توبه كند.
