و نيز حضرت صادق عليه السلام فرمود:

مجلسى (ره ) گويد: اينكه حضرت فرمود ((زيرا روزگار هم دراز است و هم كوتاه )) چند احتمال دارد: اول اينكه روزگار پند دراز است زيرا ميتواند پند بگيرد و در حال اهل سعادت و شقاوت از اول روزگار تا زمانى كه خودش در آنست بينديشد گويا با همه آنها زندگى كرده است ، و اما لذتهاى آن كوتاه است . دوم اينكه روزگار از جهت پند و اندرز دراز است زيرا انسان ميتواند بكمتر زمانى بيدار شود، چون دنيا پيوسته در انقلاب و زير و رو شدن است ، ولى از جهت كار و عمل كوتاه است و بايد فرصت را غنيمت شمرد، سوم اينكه روزگار براى نيكوكاران دراز است و مى توانند سعادتهاى بزرگى در كمترين زمانى بدست آوردند و اينان در اين عمرهاى كوتاهشان كارهاى زيادى انجام دهند، و آثار نيكوئى از آنها بيادگار ماند، ولى براى بدكاران روزگار كوتاه است زيرا لذات آنها فانى شده و عقوبتهاى آن براى ايشان بجاى مانده ، و از عمرشان سودى نبرند، چهارم اينكه مقصود اين است كه تمام عمر گرچه طولانى و دراز است ، اما آنچه اكنون در دست اوست يعنى آن ساعتى كه در آن است كوتاه است ، زيرا آنچه گذشته است كه از دستش رفته ، و آنچه پس از اين آيد كه وضعش در آن روشن نيست ، چنانچه در روايات بسيارى گذشت .