امام حسين (ع) :

امام حسين (ع) :  

النّاسُ عَبيدُالدُّنْيا، وَ الدّينُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّيّانُونَ.[محجّةالبيضاء،ج 4،ص 228؛بحارالأنوار،ج 75،ص 116،ح 2]
 افراد جامعه ، بنده و تابع دنيا هستند و مذهب، بازيچه زبانشان گرديده است و براى إمرار معاش خود، دين را محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سينه مى زنند. پس اگر بلائى انسان را تهديد كند، خواهى ديد كه دين داران واقعى كمياب خواهند شد.