امام صادق (ع) :

امام صادق (ع) :   

قالَ إبليسُ : خَمسَةٌ ليسَ لي فيهِنَّ حِيلَةٌ و سائرُ الناسِ في قَبضَتي : مَنِ اعتَصَمَ بِاللّه ِ عن نيّةٍ صادِقَةٍ و اتَّكَلَ علَيهِ في جَميعِ اُمُورِهِ ، و مَن كَثُرَ تَسبيحُهُ في لَيلِهِ و نَهارِهِ ، و مَن رَضِيَ لأخِيهِ المؤمِنِ بما يَرضاهُ لنفسِهِ ، و مَن لَم يَجزَعْ على المُصيبةِ حينَ تُصِيبُهُ ، و مَن رَضِيَ بما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ و لَم يَهتَمَّ لِرِزقِهِ ( ميزان الحكمة، ج5،ص556)
 ابليس گفت : پنج نفر هستند كه هيچ چاره اى براى آنها ندارم اما ديگر مردمان در مـشـت مـن هـستند :هركه با نيت درست به خدا پناه برد و در همه كارهايش به او تكيه كند ، کـسـى كـه شـب و روز بسيار تسبيح خدا گويد ، كسى كه براى برادر مؤمنش آن پسندد كه براى خـودمـى پـسـنـدد ، كـسى كه هر گاه مصيبتى به او مى رسد بيتابى نمى كند و هر كسى كه به آنچه خداوند قسمتش كرده خرسند است و غم روزيش را نمى خورد.