جايگاه غدير در شکل گيري تاريخ شيعه

جايگاه غدير در شکل گيري تاريخ شيعه
غدير، هسته مرکزي معتقدات شيعه است و در واقع، اصل اسلام، توحيد، نبوت و معاد است؛ اما اينها در دايره ولايت، مفهوم مي يابند و اين ولايت هم متکاي اصلي اش، حديث غدير است. در اسلام، معتقدات ديني و فرايض عملي، در چهارچوب اعتقاد به ولايت الهي و پس از آن ولايت نبي و وصي، مفهوم اصلي خود را مي يابند. شيعه و در رأس آنها و در سرخط تاريخ تشيع، عمار، سلمان، ابوذر و مقداد، دنبال همين حديث غدير بودند و ولايت خويش را با امام علي (ع) استوار کردند. در تاريخ طبري آمده است که به جز عامه مردم که در وقت خلافت امام، با آن حضرت بيعت کردند، دسته اي بر اساس «ولايت» و اين که ما بر اين اصل که با دوستان تو دوست و با دشمنان تو دشمن باشيم، بيعت مي کنيم. شرطة الخميس، اصحاب نزديک و ولايي حضرت بودند و تشيع، از اين جا آغاز شد. اشعار اصحاب امام علي (ع) در صفين، مبتني بر کلمه وصايت است. آنان، علي (ع) را وصي رسول خدا صلي الله عليه وآله مي دانستند. بسياري از آنان، حديث غدير را در اشعار خود که برابر امام مي خواندند، درج مي کردند. امام علي (ع) در ابتداي ورود به کوفه، مردم را در مسجد کوفه جمع کرد و فرمود: هر کس که در حادثه غدير بوده است، برخيزد و شهادت دهد که گروه زيادي برخاسته، شهادت دادند و تشيع، از همين جا آغاز شد و ادامه يافت.
غدير و هويت شيعي: پاسخ به 4 پرسش درباره غدير ؛ رسول جعفريان