بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
گوشه اي از خلق نيکوي امير المؤمنين(ع) – گذشت و بردباري
در بردباري و گذشت، علي از همه مردمان گوي سبقت را ربوده بود.براي اثبات اين گفته، کافي است بالاترين مراتب حلم او را به طور اعم در رفتار با اهل جمل و به طور اخص با مروان بن حکم و عبد الله بن زبير ملاحظه کنيم.او در جنگ جمل بر مروان دست پيدا کرد.با آنکه اين شخص از دشمن ترين مخالفان علي (ع) بود، اما علي از وي درگذشت.همچنين آن حضرت بر عبيد الله بن زبير که يکي از سرسخت ترين دشمنانش بود و به علي آشکارا ناسزا مي گفت، دست يافت و او را اسير کرد ولي وي را مورد عفو قرار داد و به او گفت: «برو!نمي خواهم تو را ببينم.»و سخني بيشتر از اين بر زبانش نراند. سعيد بن عاص نيز پس از واقعه جمل در مکه به دست علي (ع) گرفتار آمد ولي آن حضرت به او سخني نگفت و از او کناره گرفت و هيچ کس از شرکت کنندگان در جنگ جمل و مردم بصره را مورد مجازات و قهر خود قرار نداد و منادي آن حضرت در شهر ندا مي داد: «هر کس که از ميدان گريخته، تعقيب نمي شود.با مجروحان کاري نيست و هيچ اسيري کشته نخواهد شد و آن کس که سلاح خود را بر زمين گذارد امان خواهد يافت.»و دقيقا شيوه پيامبر (ص) را در فتح مکه در پيش گرفت.
در جنگ صفين ابتدا مردم شام، راه آب را بر او و يارانش بستند و ايشان را از دسترسي به آب بازداشتند.اما زماني که زمام جنگ به دست علي و يارانش افتاد، به وي گفتند: آيا آب را بر روي سپاه شام ببنديم، همان طور که خود آنها چنين کردند؟آن حضرت پاسخ داد: خير سوگند به خداوند«هرگز کردار آنها را در پيش نخواهم گرفت »و پيوسته به سپاهيانش سفارش مي کرد کساني را که از ميدان کارزار مي گريزند، تعقيب نکنند و مجروحي را به قتل نرسانند.
سيره معصومان ج 3 ص 34
نويسنده: سيد محسن امين
مترجم: علي حجتي كرماني
