بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
شرايط دوران امامت امام باقر(ع)- اوضاع سياسي عصر امام
شرايط سياسي و اجتماعي كه براي امام محمّد باقر (ع) و امام صادق (ع) به وجود آمد، براي هيچ يك از ائمه به وجود نيامد، زيرا سال‌هاي امامت امام محمّد باقر (ع) با نشانه‌هايي از خشم و نفرت همگاني عليه سياست اموي‌ها و حركت‌هاي رهايي از ايشان در نقاط مختلف همزمان شده بود و رفتار زشت و ناپسند اويان نسبت به علوي‌ها، از جمله قويترين سلاحي بود كه دشمنان و رقيبان آنها از آن استفاده مي‌كردند، كه اين مسئله آنان را واداشته بود تا رفتار معتدلانه‌تري نسبت به گذشته با ائمة شيعه ـ عليهم السّلام ـ و خود شيعيان، در پيش گيرند، و در هنگامي كه زمان امامت امام صادق (ع) رسيد، حكومت اموي نفس‌هاي آخر حيات خود را مي‌كشيد و شاهد پيروزي‌هاي عباسي‌ها در نقاط مختلف بود و در چنين شرايط ويژه‌اي بود كه امام محمّد باقر (ع) و امام صادق (ع) به ايفاي رسالت خود پرداختند. اين شرايط ميان دو دوره‌اي پديد آمد كه سرشار از بدبختي و شكست‌ها (براي امويان) و نويد بخش پيروزي و دستيابي به قدرت براي (عباسي‌ها) بود، دانشگاه اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ به هنگامي تأسيس شد، كه حكومت اموي از همه سو، دچار خطر شده بود، اين دانشگاه چهار هزار تن دانشجو را دربر مي‌گرفت كه در مدّتي محدود، در امن و امان به كار خود مشغول شد. ( معروف الحسيني، هاشم، سيرة الائمه اثني عشر، ج2، ص 208 ) ادامه دارد
http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=4380&urlId=816
