بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر(ع) 1
امام باقر«عليه السلام»درعبادت و راز و نياز و ياد حق همچون پدران بزرگوارش پيشتاز بود. هيچ گاه ازياد حق غافل نشد و خوف از قهر و غضب خدا و شوق لقاي حق او را بي تاب نموده بود. امام صادق«عليه السلام »دراين رابطه مي فرمايد:
«پدرم همواره به ياد خدا بود. در حال راه رفتن و غذا خوردن و حتّي هنگام سخن گفتن نيز از ياد خدا مشغول نمي شد. مي ديدم كه زبانش به ذكر «لااله الاالله» در حركت است.
صبحگاهان ما را جمع مي كرد و تا طلوع خورشيد به ذكر خدا وا مي داشت، آن را كه مي توانست قرآن بخواند، به قرائت قرآن و ديگران را به ذكر گفتن امر مي كرد»(1)
خادم امام باقر«عليه السلام» نقل مي كند:
«به همراه امام باقر«(ع)»به قصد حج هم سفر شديم. هنگامي كه امام داخل مسجد الحرام شدند و چشمانشان به خانه كعبه افتاد، صدايشان را به گريه بلند نمودند. عرض كردم: پدرومادرم فدايتان باد، مردم متوجه شما هستند، كاش صدايتان را بلند نكنيد (آهسته تضرع كنيد، زيرا به گمان او اگر مردم امام را در اين حال مي ديدند، براي امام كسر شأن بود.) امام در جوابش فرمودند:
واي بر تو اي افلح، چرا صدايم را به گريه بلند نكنم، شايد (به خاطر اين تضرع وزاري من) خداي تعالي نظر رحمتي برمن كند و بدان سبب در فرداي قيامت رستگار شوم.
بعد امام طواف خانه كرد و پشت مقام به ركوع (نماز) ايستاد وهنگامي كه از نمازفارغ شد موضع سجده امام«(ع)»از اشك چشمهايش خيس شده بود».(2)
1- بحار الانوار،ج46ص297.
2- . بحارالانوار،ج46ص289.
http://www.askdin.com/thread5736.html
