«زوال نعمت»
حضرت امام علی (عليه السلام):
وَ اَيْمُ اللَّهِ مَا كانَ قَوْمٌ قَطُّ فى غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَيْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّ بِذُنُوبٍ اِجْتَرَحوهَا؛ نهج البلاغه، از خطبه 178
به خدا سوگند، هرگز ملتى در زندگىِ مرفّه و پر نعمتى نبوده اند و نعمت از آنان زائل نشده است، مگر به سبب گناهانى كه مرتكب شده اند.