عزاداري متفاوت 2

عزاداري متفاوت 2

وضع دوران امام باقر(عليه السلام) به گونه‏اي بود که جلسات عزا بسيار دشوار برگزار مي‏شد. با اين همه حضرت درباره عاشورا فرمود: «عاشورا براي امام حسين(عليه السلام) مجلس عزا بر پا نموده و بر مصايب آن حضرت همراه با خانواده بگرييد و جزع خود را ابراز کنيد، و هنگام ديدار با يکديگر همديگر را تعزيت دهيد. هر کس اين کار را بکند، براي او نزد خداوند ثواب دو هزار حج و عمره و جهاد در رکاب رسول خدا(صلي الله عليه واله وسلم) و امان را ضمانت مي‏کنم».(1) بدون ترديد ائمه اطهار(عليه السلام) در اين دستورها اهداف مهمي را در نظر داشته‏اند که از مهم‏ترين آن مبارزه با ستمگران بني‏اميه و بني عباس و طاغوتيان بعدي است، و اين در عزاي حسيني بيشتر متبلور است. در حقيقت برقراري عزا بر اهل بيت به ويژه حضرت سيدالشهدا يک جهاد مقدس است. از اين رو همه مسلمانان و پيروان خود را به شرکت در اين جهان ترغيب فرموده‏اند.
با جاودانگي نهضت حسيني، اسلام زنده مي‏ماند. امام خميني(ره) فرمود: «الان هزار و چهارصد سال است که با اين منبرها، با اين روضه‏ها و با اين مصيبت‏ها و با اين سينه زني‏ها ما را حفظ کرده‏اند. هر مکتبي تا پايش سينه زن نباشد، تا پايش گريه کن نباشد، حفظ نمي‏شود».(2) عزاي حسيني، اعتراض به ظلمان و حمايت از مظلومان، و انتقال فرهنگ شهادت به نسل‏هاي آينده است.
پي‌نوشت‏ها:
1. حسين رجبي، پاسخ به شبهات عزاداري، ص 114.
2.جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، ص 313.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.