بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
عزاداري متفاوت 2
وضع دوران امام باقر(عليه السلام) به گونهاي بود که جلسات عزا بسيار دشوار برگزار ميشد. با اين همه حضرت درباره عاشورا فرمود: «عاشورا براي امام حسين(عليه السلام) مجلس عزا بر پا نموده و بر مصايب آن حضرت همراه با خانواده بگرييد و جزع خود را ابراز کنيد، و هنگام ديدار با يکديگر همديگر را تعزيت دهيد. هر کس اين کار را بکند، براي او نزد خداوند ثواب دو هزار حج و عمره و جهاد در رکاب رسول خدا(صلي الله عليه واله وسلم) و امان را ضمانت ميکنم».(1) بدون ترديد ائمه اطهار(عليه السلام) در اين دستورها اهداف مهمي را در نظر داشتهاند که از مهمترين آن مبارزه با ستمگران بنياميه و بني عباس و طاغوتيان بعدي است، و اين در عزاي حسيني بيشتر متبلور است. در حقيقت برقراري عزا بر اهل بيت به ويژه حضرت سيدالشهدا يک جهاد مقدس است. از اين رو همه مسلمانان و پيروان خود را به شرکت در اين جهان ترغيب فرمودهاند.
با جاودانگي نهضت حسيني، اسلام زنده ميماند. امام خميني(ره) فرمود: «الان هزار و چهارصد سال است که با اين منبرها، با اين روضهها و با اين مصيبتها و با اين سينه زنيها ما را حفظ کردهاند. هر مکتبي تا پايش سينه زن نباشد، تا پايش گريه کن نباشد، حفظ نميشود».(2) عزاي حسيني، اعتراض به ظلمان و حمايت از مظلومان، و انتقال فرهنگ شهادت به نسلهاي آينده است.
پينوشتها:
1. حسين رجبي، پاسخ به شبهات عزاداري، ص 114.
2.جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، ص 313.
