8- عَلِيّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرّحْمَنِ عَنْ أَبِي يَعْقُوبَ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ اللّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ع قَالَ إِنّ اللّهَ خَصّ عِبَادَهُ بِآيَتَيْنِ مِنْ كِتَابِهِ أَنْ لَا يَقُولُوا حَتّى يَعْلَمُوا وَ لَا يَرُدّوا مَا لَمْ يَعْلَمُوا وَ قَالَ عَزّ وَ جَلّ أَ لَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثاقُ الْكِتابِ أَنْ لا يَقُولُوا عَلَى اللّهِ إِلّا الْحَقّ وَ قَالَ بَلْ كَذّبُوا بِما لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَ لَمّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ
اصول كافى جلد 1 صفحه: 53 رواية: 8 |
8- امام صادق عليه السلام فرمود: خدا بندگان (پيرو قرآن) خود را بدو آيه از كتابش تخصيص داده است درباره اينكه تا ندانند نگويند و تا آنجا كه ميدانند پرسنده را رد نكنند (با قول قائلى از روى نادانستن رد نكنند). خداى عزوجل فرمايد (29 سوره 7) مگر از ايشان در كتاب آسمانى پيمان نگرفتيم كه جز حق بر خدا نگويند (يعنى بر خدا دروغ نبندند) و فرموده است (40 سوره 10) بلكه چيزى را كه به علم آن نرسيدهاند و از تأويل آن خبر ندارند تكذيب كردند.
|