✍خسارت اول گناه، پوشاندن لباس ذلّت‏

#سخن_علماء
#حجت_الاسلام_انصاریان

✍خسارت اول گناه، پوشاندن لباس ذلّت‏

?وجود مبارك حضرت زين‏العابدين مى‏فرمايد: «گناه»، سه خسارت سنگين به بار مى‏آورد: «اَلْبَسَتْنِى الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلّتِى‏».
?صحيفه سجاديه، به تحقيق مؤسسه امام مهدى عجّل الله فرجه الشريف، ص 401.

?در درجه اول، گناه، انسان را در پيشگاه خداوند بسيار خوار، پست، بى‏مقدار و بى‏ارزش مى‏كند. اگر اين پستى و بى‏مقدارى در وجود آدم بماند و با توبه، فرد به عزت و شخصيت انسانى‏اش بر نگردد، در قيامت، راه نجات بر روى او بسته خواهد بود.

ممكن است پرسيده شود اين سخن چه سندى دارد؟ پاسخ اين است كه بالاترين سند اين سخن، در آیه نهم سوره مبارکه اعراف است كه حق تعالى مى‏فرمايد:
?«وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ …»
«خف»؛ يعنى سبك، بى‏ارزش و بى‏مقدار. «… فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ.»
?( اعراف/ 9)

اين‏ها در قيامت مى‏بينند و مشاهده مى‏كنند كه با گناه، تمام سرماى وجودشان را تباه كرده و در زندگى‏شان چيزى كه در ميزان قيامت قابل وزن باشد تا بر آن پاداش داده شود، نمانده است‏. «وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ.» ?(همان) يعنى خسران اصل وجود، تباهى اصل وجود؛ يعنى اين قدر بى‏مقدار و بى‏ارزش شدند كه انگار از آن‏ها چيزى نمانده كه آن را به حساب بياورند. اگر اين گناهان ظاهر و آشكار هم باشند، در ميان خانواده، جامعه و آشنايان، آبروى‏شان رفته و پيش چشم ديگران هم پست و بى‏مقدار و بى‏اعتبار مى‏شوند. اين خسارت، تنها يك خسارتِ گناه است: «اَلْبَسَتْنِى الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلّتِى‏».
? «صحيفه سجاديه، همان.»
_____________

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.