انصراف از مباهله 3

طرفین به فیصله دادن مسئله از طریق مباهله آماده شدند و قرار شد که فردا همگی برای مباهله حاضر شوند. پیامبر(صلي الله عليه واله وسلم) فقط چهار نفر از بستگان خود را انتخاب کرد: علی بن ابی طالب(عليه السلام) و فاطمه(عليه السلام) و امام حسن (عليه السلام) و امام حسین (عليه السلام)، زیرا میان مسلمانان افرادی پاک تر و با ایمان تر از آنان وجود نداشت. او فاصلة منزل تا نقطه ای را که قرار بود در آن جا مراسم مباهله انجام بگیرد، با وضع خاصی طی نمود. در حالی که امام حسین (عليه السلام)را در آغوش و دست امام حسن (عليه السلام)را گرفته بود و فاطمه (عليه السلام)به دنبال پیامبر و امام علی(عليه السلام) پشت سر پیامبر(صلي الله عليه واله وسلم) حرکت می کردند، به راه افتادند. سران نجران پیش از آن که با پیامبر (صلي الله عليه واله وسلم)رو به رو شوند، به یکدیگر گفتند: اگر دیدید که حضرت محمد (صلي الله عليه واله وسلم)افسران و سربازان خود را به میدان مباهله آورد و شکوه مادی و قدرت ظاهری خود را نشان داد، در این صورت او فردی غیر صادق است و اعتمادی به نبوت او نخواهد بود، ولی اگر با فرزندان و جگر گوشه های خود به میدان آمد، بدانید که او راستگو است. در این حال دیدند که پیامبر(صلي الله عليه واله وسلم) با حالت خضوع و خشوع هویدا شد.
اسقف نجران گفت: من چهره  هایی را می بینم که اگر دست به نفرین و دعا بردارند، بزرگترین کوه ها را از جا می کند. هرگز صحیح نیست ما با این قیافه های نورانی و با این افراد با فضلیت مباهله نماییم، زیرا بعید نیست که همة ما نابود شویم. ممکن است دامنة عذاب گسترش پیدا کند و همة مسیحیان جهان را بگیرد و در روی زمین یک مسیحی باقی نماند.
آنان تقاضای ترک مباهله نمودند و با پیامبر (صلي الله عليه واله وسلم)قرار داد صلح امضاء نمودند.(2)
پی نوشت ها:
(1). آل عمران (3) آیة 61.
(2). جعفر سبحانی، فروغ ابدیت، ج 2، ص 812، با تلخیص؛ قاموس قرآن، ج 1، مادة بهل.