استاد سید محمدمهدی میرباقری:
«غرض هستی همين است که انسان به محبت خدای متعال برسد و رابطه انسان با خدای متعال، رابطه محبتآميز باشد و خدای خودش را دوست بدارد. اين امر، شدنی است.
? اگر انسان به محبت خداي متعال رسيد، در زندگيِ انسان تأثير ميگذارد. کسي که خدا را دوست ميدارد، حتما رضاي خداي متعال را مراعات میکند.
? کسي که خداي متعال را دوست ميدارد، انس با خداي متعال و نجواي با خداي متعال را هم دوست ميدارد. در روايت معروفی آمده که خداي متعال به موسای کليم فرمود: ای موسي! دروغ ميگويد آن بندهاي که بگويد من خدا را دوست دارم و شبها بخوابد.
چه کسي است که خلوت با محبوب خودش را دوست ندارد؟! لذا اوليای خدا «تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً»؛ وقتي ديگران خوابيدند، اينها از بسترْ پهلو تهی ميکنند؛ محبت خدا آنها را بیقرار میکند، خواب را از آنها میگيرد، به ایشان اجازه خواب نميدهد».(جلسه۳ محرم ۸۳)