استاد سید محمدمهدی میرباقری:
«شخصي كه نامش ابوايمن بود بر حضرت امام باقر(ع) وارد شد و گفت: اي ابا جعفر! شما مردم را به غرور در مي آوريد و دائم ميگوئيد: شفاعة محمد[ص]! شفاعة محمد[ص]!
حضرت امام محمد باقر(ع) در حالي كه آثار غضب در سيمايشان مشهود شد، فرمودند: «وَيْحَكَ يَا أَبَا أَيْمَنَ أَ غَرَّكَ أَنْ عَفَّ بَطْنُكَ وَ فَرْجُك»؛ تو دهان و دامن خودت را پاک کردي و مغرور شدي و خيال کردي به مقصد رسيدي؟…
«أَمَا وَ اللَّهِ إِنْ لَوْ قَدْ رَأَيْتَ أَفْزَاعَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَقَدِ احْتَجْتَ إِلَى شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص….»؛ اگر سختيهاي روز قيامت را ميديدي، ميفهميدي که همه مردم و حتی انبیا محتاج به شفاعت هستند و اين پيغمبر(ص) بايد دستشان را بگيرد». ۹۳/۹/۲۹