بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
فلسفه ی همه عبادات و قوانین و احکام اسلامی این است که نفس در روند حرکتش، شبیه به اصل و حقیقت خودش یعنی «حق تعالی» بشود. پس برای این “شدن” باید بتوانیم در هر یک از شأن های ۵ گانه ی وجودمان سهم خود اصلی را بالا ببریم. یعنی دریافتها و پرداخت های ما شبیه الله بشود.
بنابراین، «صدقه و بخشش» مخصوص پولدارها نیست. هر انسانی چه فقیر و چه غنی، حتما باید در مالش سهمی برای فقرا داشته باشد. این حرکت همان گونه که کودک از سینه مادر هر چه بیشتر بمکد، شیر بیشتری تولید می شود، در صدقه هم خداوند تضمین کرده که از 1 تا 700 برابر آن چه که در راه خدا می دهید، دوباره همان مال را به تو می برگردد. البته این، غیر از ثواب آخرتی است و در جایگاه خود محفوظ است. صدقات 5 بخش پایینی وجودی انسان اینها است:
- در کمالات جمادی مثل مالی که در اختیار دیگران می توانیم قرار دهیم؛
- درکمالات گیاهی مثل خدمت به خلق و دین خدا که نوعی خروجی بدن و صدقه است؛
- در بخش حیوانی انسان مثلاً اگر صاحب مقام و منصبی هستیم و موقعیتی داریم، به مردم خدمتی کنیم؛
- در بخش عقلی می توان اطلاعات و علم و معرفت را در راه خدا خرج کرد؛
- در بخش فوق عقلانی و معنوی انسان هم می تواند خروجی برای خدا و دین خدا داشته باشد.
بنابراین هر چقدر صادرات انسان بیشتر باشد، وارداتش هم بیشتر خواهد شد. یعنی پرداختن ها موجب افزایش خیر و برکت و سعه وجودی انسان می شود و این یعنی شباهت به حق تعالی.
