|
امام علی و فدک 3
نظیر این سخن از امام موسی بن جعفر (عليه السلام) نقل شده است. حضرت در پاسخ به این سؤال که چرا امام علی (عليه السلام) در دورة زمامداریش فدک را تصرف نکرد، فرمود:« چون ما اهل بیت پیامبر چنین خصوصیتی داریم که حقوق مان را از کسانی که به ما ستم کرده اند، جز خدا نمی ستاند؛ ما اولیای مؤمنان هستیم. به نفع آنان فرمان می رانیم و حقوق آنان را از کسانی که به آنان ستم روا داشته اند، می ستانیم، ولی برای خود در این راه تلاشی نمی کنیم» (2)
از سخن امام کاظم (عليه السلام) به دست می آید که امامان و رهبران الهی همواره برای احیای حقوق مردم تلاش می کنند؛ اما در مورد حقوق شخصی که ربطی به حقوق مردم نداشته باشد، اقدامی نمی کنند و کریمانه از کنار آن می گذرند. پس نگرفتن فدک در دوره زمامداری امام علی(عليه السلام) از همین قبیل است.(۳)
۲ – برخی از عالمان دینی همانند مرحوم سلطان الواعظین شیرازی در کتاب شب های پیشاور می گویند: به جهت اوضاع خاصی که در زمان زمامداری امام علی(عليه السلام) بر جامعة اسلامی حاکم بود، حضرت قدرت پس گیری فدک را نداشت.
توضیح: امام در شرایطی حکومت را در دست گرفت که مردم از سیاست های عثمان ناخرسند بودند؛ ولی نسبت به سیاست های دو خلیفة پیشین به ویژه سیاست های عمر رضایت داشتند. سیاست ها و سنت های عمر، در جامعة اسلامی آن زمان ریشه دوانده بود. مردم حاضر نمی شدند از آن سنت ها و سیاست ها دست بردارند. ابن ابی الحدید در این باره می نویسد:
در زمان زمامداری امام علی(عليه السلام) در کوفه مردم تجمع کردند و از حضرت خواستند فردی را به عنوان امام جماعت نماز «تراویح»(۴) منصوب کند، تا در شب های ماه رمضان نمازهای مستحبی را با او به جماعت برگزار نمایند. حضرت به آنان گوشزد نمود این کار بدعت و برخلاف سنت رسول (صلي الله عليه واله وسلم) است. پیامبر «به جماعت خواندن نمازهای مستحبی» را منع کرده است. آنان بدون توجه به رهنمود حضرت، یکی را به عنوان امام جماعت برگزیدند و نماز تراویح را برگزار کردند.
ادامه دارد … |
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
