☘?جایگاه ویژه ی ذاکر الله نزد حق تعالی?☘

☘?☘?☘?☘?☘
#استادمحمدشجاعی
#یاد_خدا
جلسه(5)،مورخ 1385/7/22

☘?جایگاه ویژه ی ذاکر الله نزد حق تعالی?☘

انسان به واسطه ی داشتن فوق عقل بی نهایت طلب است ؛ لذا اگر این بی نهایت طلبی در مراتع بهشتی و بزم های فطری ارضاء . تغذیه شود ، انسان به شادی و آرامش می رسد . خداوند برای همه چیز حدود قائل است ، غیر از هم نشینی با خودش .پس انسان  می تواند با شکستن حدود ، بی نهایت را در آغوش بگیرد . خداوند وائمه اطهار و معصومین (علیهم السلام ) در همه حال ما را دعوت به ذکر کثیر نموده اند . چرا که ارتباط با خدا برای انسانها تنها ارتباطی است که حدودی ندارد .هر چه ذکر و یاد  بیشتر باشد ،مجالست و مؤانست بیشتر است . ذکری تأثیر گذار و نتیجه بخش است که همراه با طاعت باشد .

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه 5 «یاد خدا»، مورخ 85/7/22 برگزار شد، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

تغذیه نامحدود، تربیت نامحدود

همان طور که در بخش حیوانی اگر کسی که بیشترین تنوع مواد غذایی و با کیفیت ترین تغذیه را داشته باشد، بدنی قوی دارد؛ در بٌعد انسانی هم همینطوراست. ولی چون جسم محدود است غذایش هم محدود است. بالعکس فوق عقل چون نامحدود است غذایش هم نامحدود است. بخش فوق عقل یا فوق تجرد بخش بی نهایت طلب است و انسان به واسطه ی داشتن این بخش قابلیت تربیت نا محدود را پیدا می کند؛ اگردرست تربیت شود و بداند آن بی نهایتی که عاشقش است خدا است، مسیر را به سمت انسانیت و بهشت درست می رود. اما اگر این بی نهایت طلبی با دنیا ارضا شود به تعبیر قرآن اخلاد الی الارض پیدا می کند. می خواهد خودش را در زمین جاودانه کند و برای همین جهنمی می شود و در آنجا جاودان می شود..

تقرب و تشبه به خدا
انسان از آن جهت که حس و خیال و وهم دارد، حیوان است. و از آن جهت که عقل دارد، فرشته است. و از آن جهت که فوق عقل دارد، انسان است. هر بخش غذای مخصوص خودش را دارد. بدن و حواس هر کدام غذای خاص خودشان را دارند. غذای خیال، مخیلات؛ غذای وهم، موهومات؛ غذای عقل، معقولات؛ و غذای فوق عقل هم حق تعالی، یاد و همنشینی او و معرفت خداست. بنابراین ما هر چه تلاش کنیم تغذیه بهتری برای بخش انسانی مان فراهم کنیم، به خدا شبیه تر می شویم. تقربمان هم به خداوند بیشتر می شود. تقرب یعنی سنخیت و شباهت.
حدود همنشینی با خدا
خداوند تبارک و تعالی در مورد هر انتخاب، ارتباط و رفتار برای ما حد گذاشته است؛ تمام دستورات دینی حد دارند. فقط برای همنشینی با خودش حد نگذاشته است. در این بخش انسان مطلقا آزاد است. قرآن می فرماید پیامبر برای آزاد کردن انسانها آمده است، یعنی دین مساوی است با آزادی مطلق و بی نهایت. کسی که از اجرای احکام دینی، عبادات، ذکر و یاد خدا، احساس محدودیت می کند، بخش حیوانی او است که این احساس را دارد. این بخش هم درست قضاوت میکند، چون خداوند واقعا دست و پای حیوانیت را بسته و مطلق بودن را محدود کرده است. مخاطب اصلی احکام دینی بخش حیوانی ما است، اما برای بخش انسانی هیچ دستوری نداریم. این بخش آزاد است تا هر کاری را که می خواهد انجام دهد و وقتی  این بخش غلبه پیدا کند، خیلی شاد و آرام است. ولی ما چون بخش حیوانی مان فعال تر است، جلوی بخش انسانی مان را خودمان، می گیریم و موقع تغذیه آن بخل می ورزیم. خداوند برای دفاع از ما از شر حیوانیت در ماه مبارک رمضان قیام می کند و طبیعت ما را در فشار می گذارد تا حق کودک عزیز روان را بگیرد.
مطالعه کامل در??????
montazer.ir/node/4914
☘?☘?☘?☘?☘
کانال رسمی #موسسه_منتظران_منجی عج
telegram.me/montazer_ir