بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| ز ِهـرکسى تـو فـراتر، خـدا کند که بيايى | شـميم زمـزم وکوثـر، خـدا کند که بيايى | |
| بـه بـاغ سـرو وصنوبر، خدا کند که بيايى | گريـخت صـبرمن ازبـر، خدا کند که بيايى | |
| بـرفت آتـشم از سـر، خـدا کند که بيايى | وجـانشين پيـمبر، خـدا کنـد که بـيايى | |
| که مـثل نـور زنـد سر، خدا کند که بيايى | مـعطرى تـو، مـعطر، خـدا کند که بيايى | |
| بـراى دل، تـو قـراري، که يادگار بهارى | تـويى که پاک وزلالـى، شکوه بـزم کمالى | |
| زبس که گفتم وگفتم: کجاست ساحل سبزت؟ | زمـين اسـير بـلا شـد، ميان شعله رها شد | |
| تـبـلورى زحـياتى، سـرود سـبز نـجاتى | شکوهـمند وبـزرگى، هـمان سـوارسترکى |
