💢 پشت مرزهای شرقی کشور،

💢 پشت مرزهای شرقی کشور، ‌ده‌ها گروه مسلح تروریستی متخاصم – ضدایرانی، از جمله :
القاعده، طالبان، جندلله،‌ جیش‌العدل، جیش محمد، شبکه حقانی، حرکت انصار، اتحاد الجهادی الاسلامی و غیره – با هزاران نیرو مستقر هستند.

🔺در کنار آن‌ها – به مدد دلارهای عربستان سعودی – زنجیره‌ای از مدارس وهابی در «مناطق قبیله‌ای پاکستان» و نواحی مرزی ایران تاسیس شده که سال‌هاست – با هدف مشخص «شیعه کُشی» – هزاران کودک و نوجوان محروم این مناطق را شستشوی مغزی می‌دهند، آلوده به تنفر و کینهٔ فرقه‌ای می‌کنند و برای «جهاد با رافضی‌‌ها (شیعیان)» آماده می‌سازند.

💎پشت مرزهای غربی کشور نیز – از شمال تا جنوب – صدها تشکُل‌ سیّال و سلول‌ تروریسیِ فعال و خفته وجود دارد :
-از داعش گرفته تا جبهه‌النصره، سازمان رجوی، پژاک و گروه‌های «الاحوازی» و جدایی‌طلب خوزستان – که هریک با هدفِ :
استیلای ایدئولوژیک و فرقه‌ای، ورود به خاک کشور، ایجاد خلافت، ایجاد پایگاه جدید، دستیابی به منابع، اجرای پروژه‌های اعتقادی خود یا به‌منظور تغییر نقشه سیاسی منطقه، فعالیت می‌کنند یا در انتظار نشسته‌اند.

🇮🇷ما ایرانیان باید از خود بپرسیم؟

به چه علت از دهه‌های گذشته تا کنون، این گروه‌های تروریسی موفق شده‌اند مناطق وسیعی از سرزمین‌های همجوار را تسخیر کنند و در آن‌جا مستقر شوند، اما پُشت دیوارهای مرزی ایران متوقف شده‌اند؟

به عنوان مثال:
🔻چرا گروه «طالبان» از شرق افغانستان تا انتهای «هرات» به سرعت بال می‌گستراند
و به پاکستان و برخی مناطق آسیای مرکزی نیز نقب می‌زند، اما پُشت مرز خراسان معطل می‌ماند؟

🔻چرا «جندالله» و گروه‌های هم‌مسلک‌ آن در ایالت بَلوچستان پاکستان جولان می‌دهند، اما از جذب نیرو و غصب زمین در سیستان-بلوچستانِ ایران عاجز می‌مانند؟
🔻چرا داعش از شرق عراق تا قلب سوریه نفوذ می‌کند، اما قادر به نفوذ فیزیکی و ایدئولوژیک در ایران نمی‌شود؟

✅پاسخ این پرسش‌ها مشخص است:

اگر امروز ایران، جولانگاه این گروه‌های نامتعارف نشده، دلیل‌اش این است که ؛
ایران – برخلاف کشورهای همجوار – دارای یک «حکومت مرکزی» منسجم و مقتدر است که توانسته – ولو با هزینه فراوان – یک «سد نامرئی»‌ در برابر نفوذ ایدئولوژیک این گروه‌ها و یک «سد نظامی»‌ در برابر نفوذ فیزیکی آن‌ها بنا سازد.

افکار عمومی ایران – که گاه بیش‌ از حد از حقایق منطقه و از موقعیت خود در آن غافل به نظر می‌رسد – باید به این امر واقف شود که :

⛔️ تضعیف این «قدرت مرکزی» یعنی شکستنِ این سدها و جاری شدن سیل گروه‌های تکفیری در سراسر کشور.

این حقیقت انکارناپذیر منطقه در عصر «بازیگران غیر دولتی» است‌ که غفلت از آن موجب تکرار تجربهُ افغانستان، عراق، سوریه، لیبی و برخی دیگر از کشورهایی که در شرایط مشابه ایران به سر می‌بردند، خواهد شد‌.

به ویژه اینکه قدرت‌های متخاصم منطقه – با محوریت عربستان سعودی و اسرائیل و با همراهی دولت ترامپ – این بار تمام منابع مالی و لجستیکی خود را برای اطمینان حاصل کردن از فروپاشی شیرازه ایران به کار خواهند گرفت‌.

در نتیجه، افکار عمومی باید پذیرای این حقیقت باشد که در این منطقه و در بستر ژئوپولیتیک کنونی، جامعهٔ مدنی ایران فرصتِ هیجان‌زدگی و مبادرت به رفتارهای احساسی را ندارد.

این صحنه دیگر مجالِ «سعی و خطا»، پیروی از گروه‌های سطحی و فانتزیک مانند «ری‌استارت» و رسانهُ «من‌وتو» و «آمد نیوز»، فریاد شعارهای مغرضانه علیه نیروهای مسلح، تجمع‌های تلگرامی و هدایت‌شده، پیروی از دستورالعمل‌های التهاب‌آفرین از سوی افراد بی هویت و مراکز ناشناس، تخریب زیرساخت‌ها و دویدن به دنبال نوستالژی «رضا شاه» را نمی‌دهد.
💐 هیچکدام ما کور نیستیم و مشکلات را می بینیم.
اما مواظب باشیم کشور عزیزمان پایمال سعودی های خیانت کار و اسراییلی ها و آمریکایی های خبیث نشود.
مواظب باشیم آنچه را که داریم، به پای نداشته هایمان قربانی نکنیم.
اعتراض مان نباید باعث ویرانی ایران مان گردد
و بدانیم دود ناامنی در نهایت چشم همه مان را کور خواهد کرد و داعش و النصره ساتور بدست وارد ایران خواهدشد و دیگر به شیعه و سنی و دیگر مذاهب و گروهی رحم نخواهد کرد!

🌸مانند شهدا برای تاکید بر اهمیت حفظ یکپارچگی و امنیت فراگیر و خدشه ناپذیر ایران عزیز، تلاش کنیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.