✅ خلاصهی #درس پنجاه و ششم:
میدونید خود توجّه به نعمت، شکر نعمته؟
🍃🌷🌷🌷
☑️ما تا الآن در بارۀ توجّه به نعمتا خیلی حرف زدیم؛ امّا از این زاویه صحبت کردیم که باید به نعمتا توجّه کنیم تا حال شکر بهمون دست بده. حالا جالبه بدونید که توجّه و شناخت نعمتا، خودش یه راه شکره.
🔻امام صادق علیه السلام فرمود:
🍂هر کسی که خدا به او نعمتی بدهد و او آن را با قلبش بشناسد، شکرش را ادا کرده است.
📚(الکافی، ج2، ص 96)
🔷🔹ادای شکر، آرزوی همۀ ماست.البته خود خدا میدونه که از دست و زبان که برآید کز عهدۀ شکرش به در آید؛ امّا هر چی باشه، خدای مهربونمون این رو به عنوان ادای شکر از ما قبول کرده.
🔷🔹یه نکتهای تو این روایت هست که نباید به راحتی ازش رد شد. دو تا کلمه کنار هم اومده که خیلی فهمیدنش مهمّه: «فَعَرَفَها بِقَلبِهِ». اوّل این که بشناسدش، دوم این که با قلبش بشناسه.
گاهی اوقات ما میفهمیم یه نعمتی داریم؛ مثل این که میفهمیم چشم داریم؛ امّا به قلبمون که مراجعه میکنیم، میبینیم چندانم این رو نعمت خاصّی نمیدونیم. این دربارۀ نعمتایی که برامون عادی شده، خیلی اتّفاق میافته.
خیلی مهمّه که شما قلباً به نعمت بودن یه نعمت اعتقاد داشته باشید. لازمۀ این اعتقاد قلبی اینه که دائم متوجّه این نعمت باشید و در بارۀ بود و نبود این نعمت فکر کنید.
🔷🔹شاید از یه زاویۀ دیگه عدم اعتقاد قلبی به نعمت بودن یه نعمت رو این طوری بشه تحلیل کرد که خیلی از ماها بعضی از نعمتا رو حقّ خودمون میدونیم. وای که چه قدر این بده! وقتی ما در بارۀ یه نعمت این طوری فکر میکنیم، دیگه نمیتونیم اون رو نعمتی بدونیم که چشممون رو پر کنه و دلمون بهش آروم بشه.
❌این حقّ مسلّم دونستنه، ما رو از وادی شکر خیلی دور میکنه.
● این که من یه پدر و مادر مسلمون دارم که شیعه هستن و اهل بیت علیهم السلام رو دوست دارن، نعمت عادی و کمی نیست. حالا این پدر و مادر بداخلاقن، خب باشن. بداخلاقی پدر و مادر در برابر محبّتی که از اهل بیت علیهم السلام داشتن و توی دل ما کاشتن، مگه چیزی محسوب میشه؟
● من اگه به عظمت نعمت توحید و ولایت دقت کنم و به تعبیر امام صادق علیه السلام نسبت به این نعمت معرفت قلبی پیدا کنم، دوست دارم برا هر کسی که یه سر سوزن توی رسیدن این نعمت به من نقش داشته، تا آخر عمر نوکری کنم؛ این که از این پدر و مادر خسته میشم، برای اینه که از نعمت توحید و ولایت و عظمتشون غافلم.
☑️ ما باید به همۀ نعمتای خدا با قلب و دلمون ایمان بیاریم و همیشه یادمون به این نعمتا باشه؛ طوری که همۀ محیط ذهن و دلمون به خدا مشغول بشه. راه اصلی دائم الذکر شدن، همینه.
● عبادت دسته جمعی، فقط به این نیست که با هم دیگه ختم قرآن داشته باشم یا نماز جماعت بخونیم. این که دور هم بشینیم و همدیگه رو یاد نعمتای خدا بندازیم، خودش یه عبادت دسته جمعی بزرگه. شما وقتی یه نفر یا یه جمعی رو به یاد نعمتای خدا میندازید، دارید اون رو تو مسیر عاشق شدن میندازید. چه عبادتی بالاتر از این!
#خلاصه_درس پنجاه و ششم
https://eitaa.com/abbasivaladi
➖➖➖🍃🌷🌷🌷🍃➖➖➖