💠 جهل، منشأ آرزوی دراز

{- بِسمِ اللهِ الرَّحمَن الرَّحيم -}

✦•• فرازى از شرح دعاى هشتم صحيفه سجّاديه ••✦

«اَللَّهُمَّ إِنِّي نَعُوذُ بِکَ أَنْ َ نَمُدَّ فى آمالِنا»»

💠 جهل، منشأ آرزوی دراز

آرزوها واقعیاتی هستند که در شخصیت ما است؛ ولی طولانی کردن آنها از جهل سرچشمه می‌گیرد. حب دنیا و جهل وقتی در کنار هم قرار بگیرند، «طول الأمل» تشکیل می‌شود؛ اما وقتی با عقل هماهنگ شود، «قصر الأمل» می‌شود. آن وقت است که آرزوها به اندازه است.
کل آرزوهای دنیایی ما با تمام ظرفیتش اگر فعال شود، شاید از کل شخصیت ما به اندازه‌ یک جوراب پوشش می‌دهد و باقی‌اش عریان می‌ماند؛ چون ما عازم به آخرتیم و این طرف موصوف به فنا است و آن طرف موصوف به بقا. به قول مولوی: «خوانده‌ای انّا الیه راجعون، تابدانی که کجاها می‌رویم؟».
پیامبر (صلی الله علیه و آله) نشسته بودند و اصحاب دور ایشان حلقه زده بودند. حضرت از روی زمین سه چوب نازک برداشتند، اولی را جلوی خودشان کاشتند، دومی را کنارش کاشتند و سومی را با فاصله‌ای بیشتر در زمین قرار دادند.
سپس از اصحاب پرسیدند: اینها چیست؟ اصحاب فکر کردند و پاسخی ندادند و از حضرت خواستند تا خودشان پاسخ دهند. ایشان فرمودند: اولی آدم است، سومی آرزو است و دومی مرگ و اجل. حضرت تمثیلی برای طول امل ارائه کردند. اجل می‌آید و رشته‌ آرزو‌ها را قیچی می‌کند و اگر آرزویی باقی مانده باشد، در روان انسان به حسرت تبدیل می‌شود.

✍ #استاد_حاج_على_اکبرى

#شرح_دعاى_صحيفه_سجاديه
@ofoghha_ir