نوع ششم (از اهل فسق و معاصى):

نوع ششم (از اهل فسق و معاصى): قومى هستند که معاصى بسيار از ايشان سر مىزند، و طاعت بىشمار از ايشان فوت مىگردد؛ و ليکن همه آنها را فراموش مىنمايند. و يک طاعتى که از ايشان به‌عمل آمد، آن را [در ذهن خود] حفظ مىکنند، و به‌واسطه آن، منّت بر خدا مىگذارند، و خود را آمرزيدۀ مطلق مىدانند. مثل اينکه در همه عمر، يک دفعه حج مىکنند، يا به يکى از مشاهد مشرفه مىروند، يا مسجدى مىسازند، يا رباطى (کاروانسرا) برپا مىکنند؛ و حال آنکه هيچ‌يک از عبادات ديگر ايشان، به‌نحو مقرّر (به‌صورت تعیین‌شدۀ) در شريعت نيست. يا اجتناب از مال مردم نمىکنند، يا در اداى زکات و خمس خود تقصير مىکنند، يا از ايذا و عيب مسلمين احتراز (دوری) نمىنمايند؛ و همه اينها را فراموش مىنمايند، و [لیکن] آن يک عمل، هميشه در مدّ نظر ايشان است.

? معراج‌السعادة، ص۶۴۴